صحت

قاچاقِ داروهای بی‌کیفیت؛ دردِ سری کلان برای شهروندان

شماری از باشندگان کابل با شکایت از بالا بودن بهای داروها و کم‌یاب شدن آنها در شفاخانه‌ها می‌گویند که بخش زیادی از داروهایی که به کشور وارد می‌شوند، کم کیفیت استند.

آنان می‌گویند که افزون بر زیان مالی، جان شماری از بیمارانی که داروهای کم کیفیت را استفاده می‌کنند نیز با خطر روبه‌رو می‌شود.

احمد ولی، یکی از شهروندان کابل می‌گوید: «یک‌سال می‌شود که مادرم مریض است. در این اوضاع بدِ اقتصادی، چندین مرتبه به داکتر مراجعه کردم. فیس (پول معاینه) داکتر از یک‌طرف و قیمت داروی بی‌کیفیت از طرف دیگر ‌ما را با مشکلات زیادی مواجه کرده‌است.»

او در ادامه افزود: «داروهای بی‌کیفیت در کابل زیاد شده و کسی نیست که این مشکل را بررسی کند. من مجبور هستم مادرم را برای درمان به یکی از کشورهای همسایه ببرم. بعد از مصرف این همه دارو باید حال مادرم بهتر می‌شد؛ اما استفاده از داروهای بی‌کیفیت حالش را بدتر کرد.»

محمد رفیع، یکی از باشندگان کابل در این باره گفت: «هیچ وقت مریض با داروی بی‌کیفیت و تأریخ گذشته درمان نشده، طالبان باید جلوِ این کار را بگیرند.»

او ادامه داد: «به خاطر اینکه قیمت‌ داروهای بی‌کیفیت ارزان‌تر است، این نوع داروها در داروخانه‌ها فراوان پیدا می‌شود. این مسؤولیت حکومت سرپرست (اداره‌ی طالبان) است تا بندرها را کنترول کند.»

داروهای بی‌کیفیت قاچاقی وارد کشور می‌شود

احمد پرویز، مالک  یک دواخانه گفت: «بعد از سقوط افغانستان به دست طالبان، بیش‌تر دواها قاچاقی وارد کشور می‌شود و این دواها بی‌کیفیت بوده و با قیمتِ نسبتن ارزان در دواخانه‌ها به‌فروش می‌رسد.»

او ادامه داد: «چون طالبان مالیه‌ی گزافی از تاجران می‌گیرند و تاجران واردات را کم کرده‌اند، این امر باعث شده تا داروهای بی‌کیفیت به شکل قاچاق وارد افغانستان شود.»

درهمین حال، برخی از آگاهان امور بهداشتی بر این باور اند که در کنار تشخیص و درمان پزشکان، استفاده از داروی با کیفیت، نقش مهمی را در بهبود صحت بیماران دارد.

آنان می‌گویند که هرگاه به این مسئله توجه جدی نشود، در کنار جنگ و درگیری در افغانستان، ممکن است بخشی از مردم از اثر استفاده از داروهای بی‌کیفیت و غیرمُجاز، سلامت خود را از دست بدهند.

علی رغم پیگیری خبرنگار آمو مسوولان صحت عامه طالبان حاضر به پاسخگویی در این باره نشدند.

این در حالی‌ است که شهروندان کشور به علت پایین بودن خدمات بهداشتی، سالانه ده‌ها هزار تن برای درمان به کشورهای خارجی از جمله به هند، ایران و پاکستان می‌روند.