نشست بررسی افکار و آرمان‌های عبدالرحمن پژواک برگزار شد و حاضران در این نشست تاکید کردند که او از تبعیض و نقض آزادی‌های فردی به شدت رنج می‌بُرد و در تلاش برای هم‌گرایی و وحدت در افغانستان بود.
از عبدالرحمان پژواک چند اثر شعری و کتاب ادبی برجای مانده است.
او در دوره ظاهر شاه، در حوزه روزنامه‌نگاری فعالیت داشت و در سال ۱۳۴۵ خورشیدی به عنوان رییس مجمع عمومی ملل متحد برگزیده شد.
حاضران در ادامه این نشست که به صورت مجازی برگزار گردید، با سرودن شعرهایی از او، یاد و خاطره‌اش را گرامی داشتند.
فرهاد پژواک، رییس بنیاد پژواک گفت: «متاسفانه مردم افغانستان اکثراً اسیر هستند و این اسارت‌ها، استاد پژواک را بسیار آزار می‌داد؛ خصوصاً محرومیت از آزادی‌های فردی مردان و زنان و کودکان».
عبدالرحمان پژواک در دوره حاکمیت ظاهر شاه، در حوزه روزنامه‌نگاری فعالیت می‌کرد و سردبیر روزنامه «صالح» و بنیان‌گذار آژانس خبری باختر بود.
هم‌زمان با پایان جنگ جهانی دوم، آقای پژواک وارد میدان سیاست گردید و به نمایندگی از افغانستان در کشورهای بریتانیا و امریکا کار کرد. تا این‌که در ۱۳۴۵ به عنوان رییس مجمع عمومی ملل متحد انتخاب شد. نقش او در تصویب قطع‌نامه‌های ملل متحد برجسته خوانده می‌شود.
دکتر عالمه، فعال حقوق زن گفت: «شعر (حقوق نسوان) و آثار دیگر استاد، به شمول (ناهیدنامه) به صراحت نشان می‌دهد که او حق مشارکت اجتماعی و سیاسی شهروندان، اعم از زن و مرد را بدون تبعیض، برابر می‌داند».
چند مجموعه شعر، با نام‌های پژواک، گل‌های اندیشه، بانوی بلخ و مجموعه‌های شعری دیگر از عبدالرحمان پژواک چاپ شده‌اند.
او که روزگاری رییس انجمن پشتیبانی از زبان پشتو در افغانستان بود، در ۱۳۷۴ خورشیدی در نتیجه بیماری، در شهر پشاور پاکستان درگذشت.
