شماری از دانشجویان دختر در کابل؛ رهبران طالبان را به برخورد خشونت آمیز در برابر زنان افغانستان متهم کرده و می‌گویند که طالبان دختران را در افغانستان از آموزش و تحصیل محروم کرده‌اند، اما دختران آنان در کشورهای دیگر به آموزش و تحصیل دسترسی دارند.
اسما یکی از دانشجویان گفت: «تفاوت ما با دختر و همسرشان (طالبان) چیست؟ آنها در بهترین دانشگاه‌های کشورهای دیگر تحصیل می‌کنند، اما دختران و زنان افغانستان در خانه نشسته و با آینده‌ای مبهم روبرو است.»
حسنا قریشی که تا قبل از تسلط دوباره طالبان بر کشور دانشجوی رشته کیمیا که یکی از دانشگاه‌های کابل بوده است و حالا از رفتن به دانشگاه بازمانده می‌گوید: «آموزش بر هر مرد و زن مسلمان واجب است. هیچ کس نمی‌تواند این حق را از ما بگیرد. زنان و دختران بارها صدای خود را برای پایان دادن به ممنوعیت تحصیل زنان و دختران بلند کرده‌اند، اما دولت (طالبان) توجهی نمی‌کند.»
این دختران دانشجو آموزش و تحصیل را حق‌شان می‌دانند و می‌گویند که از بی‌سرنوشتی خسته شده‌اند.
این دانشجویان می‌گویند که نهادهای جهانی دفاع از حقوق بشر نباید در برابر ممنوعیت زنان از تحصیل بی پروا باشند.
شیبا مهتابی، دانشجوی رشته ژورنالیزم نیز معتقد است: «محدودیت‌هایی که طالبان بر ما تحمیل کرده‌اند، بسیار زیاد است. ما می‌توانستیم آزادانه در شهر زندگی کنیم و درس بخوانیم. اما طالبان اجازه ندادند. ما می‌خواهیم که هر چه زودتر در این زمینه گامی جدی برداشته شود.
در حدود بیست ماه از تسلط طالبان می‌گذرد و در این مدت دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب را نداشته‌اند.
طالبان تمامی مراکز تحصیلی را به روی زنان بسته‌اند. تاکنون تلاش‌های جهانی برای باز شدن دروازه مکتب‌ها و دانشگاه‌ها به روی دختران از سوی طالبان نتیجه‌ای نداشته است.
