همزمان با ادامه بحران اقتصادی در کشور، شماری از باشندگان کابل می‌گویند تأمین نیازهای اولیه زندگی برایشان بسیار دشوار شده است. آنان از ملل متحد و نهادهای بین‌المللی دیگر می‌خواهند در این وضعیت بحرانی، کمک‌های فوری و هدفمند به مردم کشور ارائه شود.
یکی از باشندگان کابل که با کراچی در سطح شهر کار می‌کند، می‌گوید روزانه تنها ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی درآمد دارد. این در حالی است که فقط برای پرداخت کرایه خانه باید ماهانه پنج هزار افغانی بپردازد.
او می‌گوید: «کاروبار نیست. کرایه خانه بیش‌تر است. من ماهانه پنج‌هزار افغانی کرایه خانه می‌دهم. با این کراچی کار می‌کنم. حتا تا دو ماه از کرایه خانه بده‌کار می‌شوم.»
در گوشه دیگری از پایتخت، مرد دیگری که پیش‌تر در پروژه‌های ساختمانی مشغول بود، حالا ناچار شده در خیابان‌های کابل بستنی بفروشد. او از کاهش شدید فروش و دشواری‌های روزمره گلایه دارد و می‌گوید: «مشکلات زیاد است. گرد و خاک است. گرمی است. فروشات زیاد نیست. با همین مشکلات کار می‌کنیم.»
گزارش‌ها از کابل و سایر ولایت‌ها نشان می‌دهد که شمار زیادی از مردم با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنند. کارشناسان اقتصادی معتقدند در نبود فرصت‌های شغلی پایدار، فقر در حال گسترش است.
در همین حال، نهادهای امدادرسان هشدار می‌دهند که سطح کمک‌های بین‌المللی به افغانستان به‌طور چشم‌گیری کاهش یافته است. این کاهش در حالی‌ست که بخش زیادی از جمعیت کشور به این کمک‌ها وابسته‌اند.
شهروندان کشور بار دیگر از جامعه جهانی می‌خواهند که در این شرایط دشوار، مردم افغانستان را فراموش نکند و حمایت‌های انسانی را افزایش دهد.
