«آسمان آبی» نام یک کتاب‌خانه‌ی خانگی در کابل است که چهار دوست خانه‌های شان را تبدیل به کتاب‌خانه کرده‌اند.
سویتا شیرزاد، ندا نیک‌پی، سارا ساجد و هما محمدی چهار دوستی هستند که خانه‌های خود را برای دختران بازمانده از آموزش، تبدیل به کتاب‌خانه‌ی خانگی کرده‌اند.
آنها می‌گویند، زمانی که طالبان در پانزدهم حوت امسال دانشگاه‌ها را بدون حضور دختران بازگشایی کردند، آنان تصمیم گرفتند که خانه‌ی شان را تبدیل به مکانی کنند تا دختران محروم از آموزش در آنجا سرگرم دانش‌آموزی شوند.
در کتاب‌خانه‌ی آسمان آبی بیش‌تر از ۲۰۰ جلد کتاب موجود است که به هزینه‌ی شخصي این دختران خریداری شده‌است.
هما محمدی، دانش‌جوی سال سوم رشته‌ی پزشکی است که حالا اجازه‌ی ادامه‌ی تحصیل را ندارد. او هدف از ایجاد این کتاب‌خانه‌ی خانگی را تشویق دختران به فرهنگ کتاب‌خوانی می‌داند.
سارا ساجد نیز با ابراز امیدواری از اینکه دختران با علم و آموزش فاصله نگیرند، می‌گوید: «خانه، امن‌ترین جا است و دختران حالا می‌توانند بدون دغدغه به کتاب‌خانه‌ی آسمان آبی بیایند و مطالعه کنند.
مؤسسان کتاب‌خانه‌ی آسمان آبی می‌گویند که تلاش کرده‌اند که کتاب‌هایی را با موضوعات متنوع در این کتاب‌خانه داشته باشند تا خلاهایی که در زندگی دختران ایجاد شده‌است، پُر شود.
حیا ۱۸ سال سن دارد و تازه از مکتب فراغت یافته بود که نظام جمهوریت سقوط کرد.
او می‌گوید: «در این مدت ۱۹ ماه در خانه بودم و اکنون هم زمینه‌ی آموزش و آمادگی آزمون کانکور برای دختران مساعد نیست، خیلی آرزو دارم دانشگاه بروم و رشته‌ی انجينری (مهندسی) را بخوانم. از ایجاد این کتاب‌خانه نهایت خُرسندم؛ چون می‌توانم روزانه برای ساعت‌ها به اینجا بیایم و کتاب‌های زیادی را بخوانم.»
طالبان از زمان تسلط دوباره‌ی شان بر افغانستان، افزون براینکه دروازه‌های مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به روی دختران بسته‌اند، تمامی مرکزها، کتاب‌خانه‌ها و کافه‌هایی را که دختران و زنان در آنجا رفت‌وآمد داشتند، بسته‌اند.
ملکه دختر نوجوانی است که ۱۶ سال عُمر دارد.
او می‌گوید: «صنف یازدهم مکتب بودم که طالبان به کابل آمدند و در اولین فرمان شان مکاتب را به روی ما دختران بستند. اگر این کار نمی‌شد، امروز من فارغ شده بودم از مکتب و شاید در دانشگاه در رشته‌ی دل‌خواه خود درس را آغاز می‌کردم، من این آرزویم را دو سال است در گوشه‌ی دلم زندانی کرده‌ام.»
ملکه می‌افزاید: «ایجاد این کتاب‌خانه‌ی خانگی امید کوچکی برای من است تا بتوانم چیزهای جدید بیاموزم.»
هر چند طالبان گفته بودند که در سال ۱۴۰۲ راه‌کار جدید نصاب آموزشی آماده شده و دختران می‌توانند دوباره به درس و تحصیل برگردند؛ اما بر خلاف تعهدات شان، اکنون دیده می‌شود که سال جدید تحصیلی، بدون حضور دختران آغاز شده‌است.
