برخی از دختران که از صنف دوازده فراغت یافته‌اند، می‌گویند که همه روزه برای دریافت گواهی‌نامه‌های آموزشی شان به وزارت معارف می‌روند؛ اما از دادن این گواهی‌نامه‌ها خبری نیست.
آنها می‌گویند که ماه‌ها را باید سپری کنند تا بتوانند گواهی‌های‌نامه‌ی خود را که حق‌ِ شان است، به دست آورند.
شهلا بهزاد در این باره گفت که یک‌ونیم سال است که مکتب را تمام کرده و چند ماه می‌شود که برای گرفتن گواهی‌نامه تلاش می‌کند.
بهزاد ادامه داد: «ساعت‌ها پشت دروازه‌ی ریاست معارف طالبان انتظار می‌کشیم؛ اما طالبان به ما اجازه نمی‌دهند که وارد شویم. وقتی با هزار مشکل داخل ریاست می‌شویم، به ما دختران می‌گویند که اولویت دریافت گواهی‌نامه با پسران است. شما دختران را چه به گواهی‌نامه. این حرف‌ها خیلی دردآور است.»
باصره احمدی، یکی دیگر از دختران که صنف دوازده را با هزار مشکل به پایان رساندهاست، می‌گوید: «من مکتب را دو سال می‌شود که تمام کردم. حالا چندین ماه می‌شود که دنبال گرفتن گواهی‌نامه استم؛ ولی هنوز آن را دریافت نکرده‌ام.»
او افزود: «زمانی که به ریاست معارف مراجعه می‌کنیم، طالبان از پشت دروازه‌ی داخل ریاست اجازه‌ی ورود را به ما نمی‌دهند و با دختران بسیار رویه‌ی زشت می‌کنند. نمی‌دانم ما دختران چه کنیم؛ به کی شکایت کنیم، از این وضعیت خسته شدیم.»
۱۶ ماه از بازگشت دوباره‌ی طالبان به قدرت در افغانستان می‌گذرد. این گروه در همان روزهای اول، دروازه‌ی مکتب‌های دخترانه را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. زنان را از کار در بیش‌تر اداره‌های دولتی منع، حجاب را بر زنان اجباری و همچنان آنان را از رفتن به حمام‌های زنانه، مکان‌های تفریحی و سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی منع کردند.
طالبان در تازه‌ترین مورد، دروازه‌ی دانشگاه‌ها را به روی دانش‌جویان دختر نیز بستند.
