یک فعال جامعه مدنی در شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان یک کارگاه خیاطی با نام کارگاه بانوان میهن راه‌اندازی کرده است.
مینا صدیقی فعال جامعه مدنی و بیانگذار کارگاه خیاطی بانوان میهن در گفت‌وگو با تلویزیون آمو می‌گوید که کارگاه بانوان میهن از چهار ماه بدین سو فعالیت خود را آغاز کرده است.
بانو صدیقی انگیزه خود از ساخت این کارگاه را فراهم سازی فضای کار برای بانوانی که تنها نان آوران خانه‌‌شان هستند و بر اثر تحولات اخیر در کشور شغل خود را از دست داده‌اند، عنوان می‌کند.
در این کارگاه این زنان از چهار ماه به این‌سو صنایع دستی و لباس‌های زنانه تولید و به بازارهای محلی ولایت بغلان عرضه می‌کنند.
مینا صدیقی درباره این کارگاه خیاطی گفت: «هدف از ایجاد کار گاه انگیزه دهی برای خودکفایی زنان و ایجاد شغل برای خانم‌های بی‌سرپرست و آن‌هایی که از اثر تحولات اخیر شغل خوده را از دست داده‌اند می‌باشد.»
از میان این بانوان، ۲۳ تن از آن‌ها در حکومت پیشین دارای وظیفه بوده‌اند.
یلدا، یکی از کارکنان کارگاه خیاطی بانوان میهن، می‌گوید که نان‌آور یک خانواده پنج نفری است که پس از فروپاشی نظام (پیشین) شغل خود را از دست داده است و نمی‌توانست نیازهای خانواده‌اش را برآورده سازد.
او می‌گوید که که با ایجاد این کارگاه دوباره صاحب شغل شده و با بدست آوردن مقدار پولی هزینه خانواده خود را فراهم می‌سازد.
حماسه، یکی دیگر از کارکنان این کارگاه، نیز می‌گوید که فراهم سازی زمینه کار در این کارگاه به زندگی‌اش تغییر وارد کرده است.
وی گفت: «ضمن اینکه با کار کردن می‌توانم نیازمندی‌های خانواده خود را تامین کنم، آمدن در این کارگاه باعث شده تا از مشکلات روحی نجات پیدا کنیم.»
مرضیه احمدی نیز که در این کارگاه مشغول به کار است ، می گوید در حکومت پیشین کارمند یکی از نهادهای دولتی بغلان بوده است.
این بانوی بغلانی با استقبال از ایجاد این کارگاه می‌گوید: «در شرایطی که فقر و بی‌کاری در افغانستان بیداد می‌کند و حتا مردها برای فراهم کردن مخارج زندگی‌شان با مشکل روبرو هستند و بسیاری از خانواده‌ها به فروش فرزندان خود روی آورده‌اند، این اقدام برای ایجاد زمینه کار و اشتغال برای زنانی که تنها سرپرست خانواده‌های خود اند، یک اقدام نیک است.»
او از مردم افغانستان و نهادهای حمایت کننده می‌خواهد که در این شرایطی با ایجاد کارگاه‌ها و فراهم سازی زمینه شغل برای شهروندان کشور، به ویژه خانم‌ها، توجه بیش‌تری کنند.
زحل سیفی، فعال حقوق زن، به آمو می‌گوید: «آماری را که نهادی جامعه مدنی بغلان گرد‌آوری نموده نشان می دهد که در حکومت پیشین نزدیک به ۴هزار خانم در ادارات دولتی کار می‌کردند. تحول پیش‌آمده باعث شد تا بیش از ۳هزار خانم کار خود را از دست دهند و بقیه هم اجازه فعالیت و حضور در ادارات را ندارند؛ اما مقداری ناچیز از حقوق ماهوار خویش را به‌دست می‌آروند.»
این درحالی است که در یکسال پسین، با بازگشت طالبان به قدرت، زنان و دختران کشور با محدودیت‌های زیادی مواجه شده‌اند. در روزهای گذشته سیگر در گزارشی نسبت به وضعیت زنان در افغانستان ابراز نگرانی کرد و گفت که طالبان با اواخر دهه ۹۰ میلادی تفاوتی نکرده‌اند.
