دو عضو تیم دوچرخه‌سواری زنان هرات به آمو گفته‌اند که با تهدید جدی اخراج اجباری از ایران روبه‌رو هستند و یکی از آنان برگه خروج دریافت کرده است. آنان تأکید دارند که پس از تسلط طالبان، برای نجات از تهدیدهای امنیتی به ایران پناه برده‌اند. اکنون اما به آنان یک ماه فرصت داده شده تا خاک ایران را ترک کنند.
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که در ماه‌های اخیر، ایران و پاکستان روند بازگرداندن اجباری مهاجران را تشدید کرده‌اند. با وجود اعتراض‌های گسترده داخلی و بین‌المللی، این روند همچنان ادامه دارد.
این دو ورزشکار به‌دلایل امنیتی خواسته‌اند که نام و چهره‌شان فاش نشود.
روایت این دو دختر، داستان صدها زن افغانستان است که روزی با رؤیای پیشرفت در خیابان‌های هرات رکاب می‌زدند، اما امروز در سایه تهدید، تبعید و ناامنی به‌سر می‌برند.
یکی از این زنان دوچرخه‌سوار می‌گوید: «من و چهار تن از دوستانم سه، چهار سال است که در ایران زندگی می‌کنیم، از وقتی‌که طالبان افغانستان را تصرف کردند. حالا طبق قوانین جدید ایران، باید تا یک ماه دیگر این کشور را ترک کنیم. در افغانستان حکم جلب داشتیم، تهدید می‌شدیم و شرایط برای زنان بسیار دشوار است. نه آزادی هست، نه ارزشی برای زن قائل‌اند، حتی شکنجه می‌کنند. واقعاً نگران آینده‌مان هستیم.»
آنان می‌گویند که در کنار فشارهای امنیتی، مشکلات اقتصادی شدید در ایران نیز وضعیت‌شان را دشوارتر کرده است.
یکی از آنان که تلاش داشته در ایران ادامه تحصیل دهد، می‌گوید: «از وقتی افغانستان سقوط کرد، در ایران زندگی می‌کنم. هزینه‌های دانشگاه خیلی زیاد است و نتوانستم ادامه تحصیل بدهم. با این‌که ماندن سخت است، اما برگشتن خطرناک‌تر است. من فعالیت ورزشی داشتم، هنجارشکنی محسوب می‌شود. تهدید شده بودم و حکم جلب هم داشتم. معلوم نیست اگر برگردم چه بلایی سرم می‌آید.»
تیم دوچرخه‌سواری بانوان هرات در سال ۲۰۱۶ با ۱۵ عضو فعالیت خود را آغاز کرد. امروز، شماری از اعضای آن در کشورهای مختلف با آینده‌ای نامعلوم در تبعید زندگی می‌کنند.
هم‌زمان با تشدید روند اخراج اجباری مهاجران توسط ایران و پاکستان، سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر و پناهندگان هشدار داده‌اند که با توجه به وضعیت شکننده اقتصادی، امنیتی و حقوق‌بشری در افغانستان، این روند باید فوراً متوقف شود.
