رسانه‌های آلمانی گزارش داده اند کارمندان انجمن همکاری بین‌المللی آلمان یا «جی‌آی‌زید» که چندین ماه در بازداشت طالبان بودند، اکنون آزاد شده‌اند.
طالبان در ماه قوس سال گذشته، چهار کارمند انجمن آلمان برای همکاری بین المللی (جی‌آی‌زید) را بازداشت کرده بودند.
گمانه زنی‌هایی در مورد اتهامات جاسوسی علیه بازداشت شدگان که همگی شهروند افغانستان بودند، وجود داشت.
وزارت توسعه فدرال آلمان در آن زمان گفت: «ما این وضعیت را بسیار جدی می‌گیریم و از طریق تمام کانال‌هایی که در اختیار داریم برای آزادی همکاران‌مان کار می‌کنیم.»
در همین حال روزنامه آلمانی «ولت ام زونتاگ» به نقل از منابع خود در شورای امنیت این کشور گزارش داده است: «چهار کارمند این انجمن از تاریخ نامعلومی در بهار دوباره آزاد شده اند.»
در این گزارش آمده است: «چرا طالبان در کابل این کارمندان را رها کردند و تلاش‌های دیپلماتیک برلین یا دولت‌های دوست چه نقشی در این امر ایفا کرده است همه این‌ها مشخص نیست.»
با این حال نه طالبان و نه هم مسئولان انجمن همکاری بین‌المللی آلمان یا «جی‌آی‌زید» در این مورد تا هنوز چیزی نگفته اند.
بر اساس این گزارش یکی دیگر از رویدادهای تابستان امسال نشان می‌دهد که روابط بین نهاد آلمانی و طالبان در کابل «بسیار پرتنش» است.
روزنامه آلمانی «ولت ام زونتاگ» آلمان گزارش داده است که یکی دیگر از کارمندان این انجمن از سوی طالبان دستگیر شده است. اما تا هنوز هیچ نظری از طرف دولت فدرال این کشور وجود ندارد، سخنگوی طالبان نیز در این مورد اظهار نظر نمی‌کند.
بر اساس اظهارات تایید نشده، دادگاه حتی این فرد را به «چند ماه حبس محکوم کرده است.»
یک کارشناس سیاست خارجی آشنا به این موضوع که نخواست نامش فاش شود به این روزنامه گفت: «این برای کارمندان جی‌آی‌زید در محل به سادگی خطرناک است. پس از بسته شدن سفارت در کابل، امکانات دیپلماسی آلمان در چنین موضوعاتی به شدت محدود شده است. برلین تاکنون تماس‌های دیپلماتیک با طالبان را به شدت رد کرده است.»
از سویی هم یواخیم استامپ، سیاستمدار آلمانی با اشاره به اخراج‌های اخیر مهاجران افغانستان گفته است: «طالبان یک واقعیت است،حتی اگر ما دوست نداشته باشیم که ببینیم، دولت فدرال به این ارتباطات سیاست خارجی با کابل نیاز دارد.»
با این همه یک سخنگوی این وزارت به روزنامه «والت‌ام زونتاگ» گفت: «تشدید بیشتر سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان در این اواخر وحشتناک است، این بخشی از رویکردی است که «به‌طور خاص زنان و دختران را مستثنی می‌کند. هیچ همکاری توسعه‌ای با چنین رژیمی امکان‌پذیر نیست.»
