به دنبال ممانعت از کار زنان در دفاتر توسط طالبان و توقف فعالیت نهادهای کمک کننده در افغانستان، باشندگان کشور از توقف کمک‌ها و وضعیت بد زندگی‌شان شکایت می‌کنند.
شماری از شهروندان می‌گویند که امرار معیشت بیش‌تر مردم، وابسته به کمک نهادهای خصوصی کمک کننده‌ی داخلی و خارجی است و حالا با توقف این کمک‌ها، مردم با مشکل مواجه شده‌اند.
عالم، یکی از بانوان بی‌سرپرست در ولایت هرات است، او می‌گوید: «تمام امور زندگی‌ام به کمک و همکاری نهادهای کمک کننده وابسته بود؛ اما حالا در کنار وجود مشکلات دیگر، حتا نان خشک هم برای خوردن نداریم.»
او که در یک خانه‌ی مخروبه با وضعیت سخت زندگی می‌کند، می‌گوید: «هیچ‌کس در خانه ندارم. شوهرم سکته کرد و مُرد و عروسم نیز سرطان داشت و فوت کرد. حالا تنها هستم و یک بچه دارم. او هم دیوانه و روانی است. کسی نیست که از خانه‌ی ما کار کند. همین کمک‌های مؤسسات که به ما داده می‌شد، خیلی خوب بود؛ اما طالبان دفترها را بستند و حالا هیچ چیز نداریم، نمی‌فهمم چکار کنم؟ مجبورم گدایی کنم.»
عالم تأکید کرد که باید بر دفاتر محدودیت وضع نشود، به‌خاطر اینکه آنها کمک‌های شان را ادامه دهند.
او ادامه داد: «در صورتی که دفترها بسته بمانند، و مردمی که مثل ما هیچ کسی ندارند، شاید بمیرند. از طالبان می‌خواهم که دفترها را باز کنند و به ما کمک کنند تا در این زمستان مشکلات ما کم شود.»
مانند این زن، هزاران نفر در نقاط گوناگون افغانستان وجود دارد که محتاج یک وعده‌ی غذایی نان خشک هستند و دست شان به سوی نهادهای امدادرسان برای دریافت کمک دراز است.
سیّد اشرف سادات، فعال جامعه‌ی مدنی در این باره می‌گوید: «همه روزه وضعیت افغانستان با اعمال و وضع محدودیت‌های طالبان رو به وخامت می‌گراید.»
او در ادامه افزود: «در کنار توقف کمک‌ها برای نیازمندان، هزاران بانو که در دفاتر کار می‌‌کردند و نان‌آور خانواده‌ی شان بودند، حالا بی‌کار شده‌اند و هیچ راه درآمدی ندارند. ادامه‌ی این وضعیت برای مردم افغانستان، به ویژه برای خانواده‌های نادار زیان‌بار است و باید طالبان در مورد این تصمیم شان تجدید نظر کنند.»
همزمان با ممنوعیت کار زنان در مؤسسات غیردولتی، دفتر هماهنگی امور کمک‌های بشری سازمان ملل متحد (اوچا) بار دیگر گفته‌است که ممنوعیت کار امدادرسانان زن، پی‌آمد ناگوار برای همه‌ای مردم در افغانستان خواهد داشت و تهدید فوری در برابر جان همه مردم این کشور است.
به گفته‌ی مسؤولان این دفتر، بیش از ۲۸ میلیون نفر برای زنده ماندن به کمک نیاز دارند؛ زیرا افغانستان با خطر قحطی، رکود اقتصادی و فقر مواجه است.
از سویی هم صندوق حمایت از کودکان در گزارش تازه‌اش گفته‌است که افغانستان با داشتن ۶.۶ میلیون تن که با گرسنگی شدید روبه‌رو اند، بلندترین آمار را دارد.
به گفته‌ی این سازمان، در سال ۲۰۱۹ شمار افراد مواجه با گرسنگی شدید در افغانستان نزدیک به ۲.۵ میلیون تن بود؛ اما امسال این رقم به ۶.۶ میلون تن رسیده‌است.
در کنار این مارکس پوتزل معاون دفتر سیاسی سازمان ملل متحد یا یوناما در افغانستان در دیدارش با عبدالسلام حنفی معاون اداری رییس‌الوزرای حکومت طالبان گفته‌است که ممنوعیت زنان از کار در مؤسسات و بستن دانشگاه‌ها و مکتب‌ها به روی دختران، به میلیون‌ها شهروند افغانستان آسیب می‌زند.
آقای پوتزل گفته‌است که این تصمیم طالبان، مانع رسیدن امدادهای بشری به مردم افغانستان می‌شود.
این شکایت‌ها در حالی بلند می‌شود که طالبان اجازه‌ی کار برای خانم‌ها در دفاتر خصوصی داخلی و خارجی را ندادند.
وزارت اقتصاد طالبان در آگهی‌نامه‌ای گفت که کار زنان در دفترهای خصوصی داخلی و خارجی تا «امرِ ثانی» متوقف است و آنها اجازه‌ی کار در دفاتر را ندارند.
وزارت اقتصاد طالبان گفته‌است، دفاتری که از این آگهی‌نامه سرباز زنند، جواز فعالیت شان لغو می‌شود.
