از گهواره تا گور دانش بجوی.
در زمانه‌ای که اصول و ارزش‌های آموزشی در کتاب‌های درسی ما جایگاه ویژه‌ای دارند، گفتار بزرگانی چون فیلسوفان شهیر، همچون ندایی زیباست که تفاوتی میان آموزش دختران و پسران قائل نمی‌شود. با این حال، در جهانی زندگی می‌کنیم که هنوز هم با نگرش‌های مردسالارانه دست و پنجه نرم می‌کند، جایی که از دوران سقراط تا عصر طالبان، زنان به چشم درجه دومی نگریسته می‌شوند.
انرژی و زمانی که دختران در سراسر جهان صرف مبارزه برای برابری می‌کنند، اگر به سوی پیشرفت و ترقی هدایت شود، دگرگونی‌های مثبت و بنیادینی را شاهد خواهیم بود.
در حالی که غرب به خاطر تاکید بر برابری و دسترسی عموم به آموزش شهرت دارد، همچنان شاهدیم که در بسیاری از کشورها، به ویژه افغانستان، دختران در مناطق دورافتاده یا جنگ‌زده، زودهنگام به ازدواج وادار می‌شوند، این رویه به تدریج به عادتی معمول تبدیل می‌شود.
در افغانستان، ملکه ثریا با افتتاح اولین مکتب دخترانه، پایه‌های آگاهی از حقوق بشری را بنیان نهاد. زنان شروع به کار در دفاتر، مکتب‌ها، بیمارستان‌ها و کارخانه‌ها کردند و در مدت زمانی کوتاه، اقتصاد ملی شاهد رشد قابل توجهی بود.
توسط علم و داشن فهمیدیم که رفتن و نرفتن مردها در جنت و دوزخ در دست ما نیست. ما آزاده خلق شدیم و بر نعمت‌هایی همچون گوش، مو وغیره افتخار می‌کنیم. اگر مردها می‌خواهند جنت بروند حجاب چشم خود را مراعت کنند. زنان فقط مسئول خود هستند.
متأسفانه، دشمنان صلح و دانش، با آغاز مجدد جنگ در افغانستان، پیشرفت و ترقی را نپذیرفتند و به کشتار به نام دین دست زدند، جریانی که هنوز هم زخم‌هایش تازه است.
نقش تعلیم و تربیت در ساختن جامعه‌ی بهتر
می‌گویند اگر بخواهیم تمدن یک کشور را نابود کنیم، باید آموزش زنان را حذف کنیم. این امر متأسفانه در افغانستان رخ می‌دهد.
اگر امروز به جای مدرسه‌های طالبانی، مکان‌هایی با معیارهای جهانی داشتیم، افغانستان می‌توانست جایگاه شایسته‌ای در عرصه جهانی داشته باشد.
زنان افغانستان بارها نشان داده‌اند، از پیلوت تا پزشک، معلم، پرستار، وکیل و تاجر، در هر نقشی می‌توانند موفق عمل کنند و برای پیشرفت بیشتر وطن تلاش کنند.
در جامعه‌ای که همه افراد، چه دختر و چه پسر، به تحصیل دسترسی داشته باشند، فرهنگ‌های منفی چون دزدی، خشونت و استفاده از مواد مخدر کاهش می‌یابد. چرا که این افراد از حقوق شهروندی خود آگاه بوده و تصمیمات بهتری برای آینده خود و جامعه می‌گیرند.
اگر امروز به جای حملات بر دانشگاه‌ها، به ایجاد محیط‌های آموزشی سالم و امن توجه می‌شد، می‌توانستیم در برابر دشمنان دانش با قلم، نه تفنگ، ایستادگی کنیم و پیروز شویم. به قول فیلسوف لدکارت: «ما همان چیزی هستیم که فکر می‌کنیم و در فکر خود زندگی می‌کنیم.»
افکار ما بر اعمال ما و بر جامعه و زندگی‌های آن جامعه تاثیر مستقیم دارند. ما کاری که می‌کنیم کودکان یاد می‌گیرند.
از فیلسوف مرد پرسیدند اگر حق رای دادن را تنها یک بخش می‌داشت، خوب بود زن می‌داشت یا مرد؟ فیلسوف پاسخ داد: زن! چون اگر مرد با سواد شود و تصمیم بگیرد، تنها بر نفع خودش می‌کند. اما اگر یک زن باسواد شود، بک ملت باسواد می‌شود و برای همه جامعه فکر می‌کند.
بیایید با هم و یکصدا فریاد بزنیم: تحصیل حق ماست! ما به دنبال تحصیل استاندارد، آزادی و برابری هستیم.
مینه رفیق فعال حقوق بشر و نیز مسول سازمان آب ناروی و انجمن علیه بیسوادی و فقر است.
مسئولیت محتوای مقاله‌هایی که در بخش دیدگاه وب‌سایت آمو منتشر می‌شوند به دوش نویسندگان آن است.
