شماری از دانش‌آموزان دختر (بالاتر از صنف ششم) و خانواده‌های آنان خواستار رفع فوری محرومیت آموزشی از سوی طالبان هستند.
طالبان دیروز زنگ سال جدید آموزشی را بی‌حضور دانش‌آموزان دختر (بالاتر از صنف ششم) نواختند.
شماری از این دختران از طالبان می‌خواهند پاسخ دهند که به چه دلیلی آنان را از حق آموزش محروم کرده‌اند.
هم‌‌زمان با این، وزارت خارجه ایالات متحده نیز با پشتیبانی از حق آموزش دختران، گفته است که احترام به حقوق زنان و دختران، بخشِ مهم تلاش‌های ایالات متحده در مسئله افغانستان است.
به‌‌دنبال برگشت طالبان به قدرت، این سومین سالی است که زنگ مکتب بی‌حضور دختران دانشآموز بالاتر از صنف ششم نواخته می‌شود.
روز گذشته (چهارشنبه، اول حمل ۱۴۰۳) طالبان سال تازه آموزشی را در حالی آغاز کردند که این دانش‌آموزان هم‌چنان از رفتن به مکتب بازماندند.
محرومیت دختران از حق آموزش، خانواده‌های آنان را به شدت نگران آینده‌شان ساخته است.
مادر یکی از این دانش‌آموزان می‌گوید: «یک دخترام صنف یازده مکتب بود؛ بی‌سرنوشت ماند. دیگرش هم صنف ده بود، بی‌سرنوشت ماند. خواست من از دولت جدید (طالبان) این است که بگذارند همه دختران درس بخوانند و به درس خود ادامه دهند و به اهداف زندگی خود برسند».
مسئول، یکی از کارگاه‌های زنانه می‌گوید: «درست است ما خیاطی می‌آموزیم، تولید کالا را یاد می‌گیریم؛ اما از علم آن آگاهی نداریم، پس به ما نیاز است علم تجارت را بیاموزیم».
در این میان، معاون سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده در پاسخ به پرسشی در مورد محدودیت‌های طالبان، گفت که احترام به حقوق زنان و دختران، بخشِ مهم تلاش‌های ایالات متحده در مسئله افغانستان است.
ودانت پاتیل معاون سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده به خبرنگاران گفت: «ما هم‌چنان تعدادی ابزار را در اختیار داریم و به صراحت گفته‌ایم که دختران نباید از همان ابتدا از رفتن به مکتب منع می‌شدند. ادامه احترام به حقوق زنان و دختران افغان برای تلاش‌های ایالات متحده در افغانستان حیاتی است».
از سویی هم، دفتر سازمان عفو بین‌الملل در جنوب آسیا، در خبرنامه‌ای، ادامه محرومیت دختران دانشآموز بالاتر از صنف ششم را «غیرقابل قبول و نقض حقوق بنیادی بشر» خوانده است.
در این خبرنامه آمده است: «امروز سال آموزشی جدید در افغانستان آغاز شد؛ اما دختران دانشآموز بالاتر از صنف ششم از آموزش منع شده‌اند. این غیرقابل توجیه و نقض حقوق بنیادی بشر برای آموزش است. طالبان باید به دختران در هر سنی اجازه دهند، تا به مکتب بروند و از بهانه‌های بدبینانه برای پیش‌برد برنامه تبعیض‌آمیز خود دست بردارند».
زحل راد عضو شورای رهبری جنبش نیروهای مترقی افغانستان، گفت: «ما از جامعه جهانی و حقوق بشر انتظار داریم که از دوام ظلم و استبدادی که علیه زنان در افغانستان جریان دارد، لطفاً جلوگیری کند تا زنان و دختران افغانستان از حق و حقوق مشروع‌شان مستفید شوند و آزاد زندگی کنند».
با این حال، شماری از دانش‌آموزان دختر نیز از طالبان می‌پرسند که به چه دلیلی از حق آموزش محروم شده‌اند.
یکی از دانش‌آموزان گفت: «طالب گفته بود تا امر ثانی مکاتب بسته باشد. امر ثانی یک مدت کوتاه می‌باشد. چهار سال شد که ما به بی‌سرنوشتی دچار شدیم. از حکومت خواهش داریم که مکاتب را به روی دختران باز کنند.»
هرچند طالبان پیوسته گفته‌اند که محدودیت‌های آموزشی در برابر دختران کوتاه مدت خواهد بود؛ اما دیده می‌شود که رهبران آنان در این مورد دیدگاه یک‌دست و یکسانی نداشته‌اند.
برخی از فعالان حقوق بشر نیز می‌گویند این محدودیت‌ها از مرز کوتاه‌مدت گذشته است و دیگر این‌‌گونه توجیهات برای مردم و جامعه جهانی پذیرفتنی نیست.
افزون بر دانش‌آموزان دختر، دانشجویان دختر نیز در سراسر کشور -به‌‌دلیل وضع محدودیت‌های تحصیلی از سوی طالبان- اجازه رفتن به دانشگاه را ندارند.
