اخیرا نشست شورای امنیت ملل متحد در ۲۵ حوت سال روان خورشیدی با تصویب قطعنامه‌ای مأموریت یوناما را برای یک سال دیگر تمدید کرد. این مأموریت از سال ۲۰۰۲ میلادی مطابق ۱۳۸۱ خورشیدی تا حال ادامه دارد.
تصویب این قطعنامه بدون اشکال نهایی شد زیرا همه بازیگران منطقوی و بین‌المللی موجودیت دفتر نمایندگی ملل متحد در افغانستان را ضرور و حتمی می‌پندارند.
اما آنچه در نشست شورای امنیت ملل متحد قابل توجه است موضع‌گیری نمایندگان فدراسیون روسیه و جمهوری مردم چین در قبال مسایل افغانستان است.
اظهارات نمایندگان این دوکشور مبین حمایت از حکومت طالبان است، چنان‌که معاون سفیر چین در آن جلسه با لحن انتقادآمیزی اظهار داشت که «متن قطعنامه شورای امنیت، این تصور را ایجاد می‌کند که وضعیت افغانستان در بیش از دوسال گذشته بدون تغییر باقی مانده، در حالی که چنین چیزی به وضاحت خلاف واقعیت است».
او همچنین به پیشرفت‌های «حکومت» طالبان اشاره کرد و گفت: «افغانستان در دو و نیم سال گذشته شاهد ثبات داخلی، بهبود اقتصادی و گسترش روابط منطقه‌ای بوده است.»
معاون نماینده روسیه هم، در نشست شورای امنیت ملل متحد طالبان را یگانه آدرس تعامل با جهان خواند و توصیه کرد که سطح این تعامل با کابل باید گسترش یابد.
او گفت: «ایجاد صلح پایدار در افغانستان بدون ارزیابی عینی و متوازن وضعیت و تعامل سازنده و عملی با طالبان غیر ممکن است.»
پیش از این نیز در نشست دوم دوحه که به دعوت سرمنشی ملل متحد دایر گردیده بود، موضع گیری‌های چین و روسیه، این دو عضو دایمی شورای امنیت، مبین علاقه‌مندی و نزدیکی این دوکشور با «حکومت» طالبان بود.
حضور سفیران روسیه و چین در کابل، پذیرفتن سفیر طالبان در بیجنگ توسط رییس جمهور چین، سپردن سفارت افغانستان در مسکو به طالبان و دید وا دید مقام‌های طالبان با مقام‌های روسی و چینی در پایتخت همدیگر مبین نزدیکی این کشورها با طالبان است.
این دو کشور به یقین از وضعیت پیش‌آمده‌ی تقابل که در روابط طالبان با غرب به میان آمده است، استفاده می‌برند و از سوی دیگر، از وضعیت دشمنانه غرب و روسیه در موضوع جنگ اوکراین، چین می‌خواهد در مسایل بین المللی در موضع مخالف غرب به خصوص امریکا قرار بگیرد .
وضعیت موجود ضمن آن‌که به هر حال در سطح بین المللی به‌خصوص در شورای امنیت ملل متحد به سود طالبان شمرده می‌شود، در کنار آن هر تصمیمی را که غرب و در رأس ایالات متحده امریکا در برابر طالبان به‌خصوص در مسایل مربوط به حقوق بشر در مجامع بین المللی از جمله در شورای امنیت به عنوان عالیترین مرجع تصمیمگیری در سطح بین المللی اتخاذ نماید، آن را به چالش می‌کشد.
نصرالله ستانکزی آگاه مسایل سیاسی و بین المللی و استاد پیشین دانشکده حقوق و علوم سیاسی در دانشگاه کابل است.
مسئولیت محتوای مقاله‌هایی که در بخش دیدگاه وب‌سایت آمو منتشر می‌شوند به دوش نویسندگان آن است.
