همزمان با افزایش هشدارها در رابطه با کاهش کمک‌های نهادهای مددرسان در افغانستان، برخی از شهروندان کشور می‌گویند که در اوضاع بد اقتصادی به سر می‌برند و نگران آینده خانواده‌هایشان هستند.
این روزها در قلب پایتخت صفی طولانی از مردانی دیده می‌شوند که با کراچی‌هایشان در جستجوی کار هستند.
کاهش کمک‌های نهادهای مددرسان نگرانی تازه‌ای است که بر ده‌ها نگرانی دیگر آنها افزوده است.
آنان می‌گویند که به کمک‌های بشری نیاز جدی دارند.
جمعه خان که با کارگری زنده خود و خانواده‌اش را پیش می‌برد می‌گوید: «در همین دو سال من یکبار کمک گرفته‌ام، خودم کراچی دارم و هشت نفر عضو فامیلم را باید نان بدهم.»
نظر حسین یکی دیگر از این کارگران می‌گوید: «اینجا می‌آیم و موترشویی می‌کنم. روزانه ۳۰۰ افغانی درآمد دارم. ماهانه ۳ هزار افغانی کرایه خانه می‌دهم و پنج نفر نان خور دارم.»
در جاده‌های پایتخت این روزها شمار کودکان کارگر نیز بیشتر از گذشته به چشم می خورد.
عثمان یکی از این کودکان است که به جای رفتن به مکتب، مسئولیت پیدا کردن نان برای خانواده هشت نفری خود را دارد.
محمد عثمان، کودک کارگر در این باره گفت: «یگان روز هیچ کار نمی‌باشد و جگرخون به خانه بر می‌گردم، چون هیچ چیزی برای خوردن نداریم.»
ذاکر هشت سال دارد و با برادرش سرگرم کار است. آنها می‌گویند که کمتر روزی پول کافی برای خرج خانواده‌شان پیدا می‌کنند.
در همین حال دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل متحد، شمار کسانی را که در افغانستان به کمک‌های بشری نیاز دارند، ۲۹ میلیون تن گفته است.
نگرانی ها از افزایش فقر و نبود کار در افغانستان در حالی افزایش یافته که به تازگی نهادهای مددرسان از کاهش کمک‌های بشری در افغانستان هشدار داده‌اند.
در این میان سازمان جهانی غذا که در ابتدا به ۱۳ میلیون تن در افغانستان کمک می‌کرد به علت کمبود بودجه در ماه اپریل تصمیم گرفت تا کمک‌هایش را برای ۸ میلیون تن قطع کند و تنها برای ۵ میلیون تن کمک کند و حالا در ماه سپتمبر تصمیم گرفته است که کمک‌هایش را برای ۲ میلیون تن دیگر نیز قطع کند.
