باشندگان ولسوالی بهارک ولایت تخار از نبود آب آشامیدنی صحی در این ولسوالی شکایت دارند.
آنان می‌گویند که در نتیجه استفاده از آب‌های غیر صحی مردم با مشکلات فراوان صحی روبرو شده‌اند.
نبود آب آشامیدنی صحی یکی از بزرگترین چالش‌هایی است که از سال‌ها بدین‌سو باشندگان ولسوالی بهارک ولایت تخار از آن رنج می‌برند.
نبودن آب صحی باعث شده که آنان از آب‌های ایستاده و آب باران برای نوشیدن استفاده کنند.
محمد عالم؛ بزرگ قوم در ولسوالی بهارک در این باره می‌گوید: «۸۰ سال می‌شود ما در این منطقه زندگی داریم و از سالیان متمادی به این‌سو از این آب‌های ایستاده و خراب استفاده می‌کنیم. این آب‌ها نه تنها صحی نیست، بلکه بسیاری از امراض را برای کودکان ما ایجاد کرده است، خواست ما این است به این مشکل ما توجه صورت گیرد، هیچ کس صدای ما را برای حل این معضل نشنید.»
محمد ظاهر، باشنده ولسوالی بهارک تخار نیز در این باره گفت: «به دلیل استفاده از آب آشامیدنی غیر صحی چند بار بیمار شده‌ام و برای درمان به شفاخانه رفته‌ایم.»
محمدخان یکی دیگر از باشندگان ولسوالی بهارک تخار افزود: «از اجدادم این آب‌های ایستاده را به ارث برده‌ایم و هنوز از آن استفاده می‌کنیم. حکومت بارها برای وصل سازی باشندگان این منطقه به آب آشامیدنی صحی اقدام کرده اما بی آنکه به یک نتیجه برسند، برنامه‌شان را متوقف کرده‌اند.»
باشندگان ولسوالی بهارک ولایت تخار می‌گویند که به دلیل استفاده از آب‌های آشامیدنی غیر صحی به بیماری‌های فراوان گرفتار شده‌اند.
نظر محمد؛ باشنده ولسوالی بهارک تخار گفت: «جدا از اینکه استفاده از آب‌های غیرصحی ما را به بیماری‌های مختلف مبتلا ساخته کودکان زیادی نیز هنگام برداشت آب از کول‌ها در آن غرق شده و جان داده‌اند. من دو طفل خود را در این حوض‌های جمع‌آوری آب از دست داده‌ام.»
مقام‌های محلی طالبان در ولسوالی بهارک نیز این چالش مردم را می‌پذیرند.
عبدالمجید، مدیر انکشاف قریه‌جات ولسوالی بهارک در این باره گفت: «در غرب این ولسوالی مردم به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند و سخت دچار مشکلات هستند. خواست ما از حکومت (طالبان) این است که یک شبکه آبرسانی در این منطقه ایجاد نمایند و نیز از مردم می‌خواهیم که آب کانال شهر را آلوده نسازند.»
ولسوالی بهارک در ۱۶ کیلومتری شهر تالقان مرکز ولایت تخار قرار دارد که هزاران خانواده در منطقه پایان آب این ولسوالی به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند.
منطقه‌ای که در ۲۰ سال گذشته خط نخست جنگ میان طرف‌های درگیر در افغانستان بود، موضوعی که سبب شده تا هیچ‌گونه توجهی برای حل مشکلات مردم آن صورت نگیرد.
