هنوز هم در افغانستان بخش‌هایی وجود دارد که در نبود فعالیت شبکه‌های مخابراتی، باشندگان آن برای احوال‌گیری از فرستادن نامه کار می‌گیرند.
دره «ماماگل» در ولسوالی نورگل ولایت کنر یکی از این بخش‌های از افغانستان است.
این دره که تخمین زده می‌شود ۶ هزار باشنده دارد، یکی از دور افتاده‌ترین دره‌های کنر است که در آن هیچ مرکز بهداشتی معیاری وجود دارد.
۶۵ کیلومتر دورتر از مرکز کنر اینجا دره‌ای وجود دارد که باشندگان آن در بسیاری از موارد از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی کنونی نیز بی‌بهره هستند.
در دره ماماگل در ولسوالی نورگل ولایت کنر هیچ شبکه مخابراتی فعالیت ندارد و باشندگان آن می‌گویند که در برخی از موارد همچون گذشته‌های دور از شیوه ارسال نامه کار می‌گیرند.
خان محمد؛ باشنده دره ماماگل؛ کنر گفت: «در اینجا هیچ چیزی نیست در حکومت قبلی و هم در حکومت فعلی درخواست کرده‌ایم تا پایه شبکه‌ی مخابراتی در این نصب شود تا مشکل مخابراتی ما حل شود و بتوانیم صدای خود را به یکدیگر برسانیم.»
با این همه؛ نبود مراکز بهداشتی معیاری و مکتب از چالش‌های دیگر این مردمان است.
مستقیم خان؛ باشنده دره ماماگل، کنر گفت: «به بسیار مشکل وقتی به بالای کوه می‌رویم می‌توانیم با هم تماس بگیریم. چون در اینجا شبکه‌های مخابراتی بسیار ضعیف هستند.»
کنر از آنجا که یکی از ولایت‌های کوهستانی کشور است، همواره باشندگان آن با مشکل فعالیت شبکه‌های مخابراتی روبرو بوده‌اند.
نجیب‌الله حقانی؛ سرپرست وزارت مخابرات و تکنالوژی طالبان در این باره گفت: «در سال روان در پروژه دهم ما در افغانستان ۴۵۰ سایت یا پایه‌های مخابراتی را در پلان داریم در این جمله کنر هم است که حدود ۲۰ سایت یا پایه مخابراتی را در نظر داریم تا در مناطق دور دست از بودجه حکومت یا TDF آن را تمویل کنیم نه از بودجه شرکت‌های مخابراتی امید است که انشاالله در آینده نزدیک شما این اعلان را بشنوید.»
این دره با ۶ هزار باشنده یکی از دور افتاده‌ترین دره‌های کنر است که باشندگان آن می‌گویند، همواره با بی مهری‌های حکومت مرکزی روبرو بوده‌اند.
