مردم روستای چاوید در ناحیه روشنای ولسوالی شغنان ولایت بدخشان با بودجه شخصی‌شان اقدام به ساخت مکتب برای فرزندانشان کردند.
باشندگان ناحیه روشنا، قریه چاوید در ولسوالی شغنان بدخشان در این باره می‌گویند که فرزندانشان سال‌ها است به دلیل بی‌توجهی حکومت‌های گذشته و نهادهای مددرسان در زیر آفتاب سوزان زیر خیمه درس می‌خوانند و همه ساله با گرم شدن هوا مشکلات آنها چند برابر می‌شود.
محمد جان آریایی، سر معلم مکتب متوسطه در این باره می‌گوید: «ما همه ساله در فصل گرما مشکلات خاص خود را داریم. شاگردان ما در زیر خیمه در آفتاب گرم درس می‌خوانند و گرمای هوا روز به روز زیاد می‌شود.»
او ادامه داد که افزایش گرمای هوا باعث بیماری دانش آموزان شده است، «ما برای رسیدگی به این مشکل به ادارات دولتی رفتیم. طالبان گفتند ما بودجه نداریم. نهادهای غیردولتی هم رفتیم، ولی آنان نیز کمک نکردند و سرانجام با اتحاد بزرگان و قریه‌دار موفق به ساخت مکتب متوسطه چاوید با هزینه شخصی مردم شدیم.»
قرار است در مکتب روستای چاوید مکتبی با ۹ کلاس درس احداث شود.
نظرمحمد که کار ساخت این مکتب را به عهده دارد، می‌گوید: «ما برای بهبود وضعیت منطقه و حل مشکل کودکان خود اینجا کار می‌کنیم تا آنها را از مشکلات درس خواندن زیر خیمه نجات دهیم. ما در اینجا بدون کدام امتیازی کار می‌کنیم.»
در همین حال عنایت سیرت آموزگار در روستای چاوید با قدردانی از باشندگان محل برای ساخت این مکتب گفت: «ما سال‌ها است که در زیر خیمه با هزارن مشکل به شاگردان درس می‌دهیم و خوشحال هستیم که حالا دارای مکتب خواهیم شد.»
آزیتا لطفی، دانش آموز، صنف پنجم مکتب روستای چاوید در این باره به خبرنگار آمو می‌گوید: «ما در این مکتب زیاد مشکل داریم. در خیمه درس خواندن و تحول گرما بسیار سخت است. وقتی باران می‌آید، مشکلات ما بیشتر می‌شود و از درس ها پس می‌مانیم.»
دانش آموزان روستای چاوید در ولسوالی شغنان ولایت بدخشان در کنار نبود ساختمان مکتب از کمبود آموزگار و عدم دسترسی دانش آموزان به کتاب و مواد درسی نیز گلایه می‌کنند.
ولسوالی شغنان یکی از ولسوالی‌های ولایت بدخشان در شمال خاوری افغانستان است که در فاصله١٥٠ کیلومتری به طرف شرق شهر فیض آباد و در مسیر رود پنج واقع شده و مرکز آن بهشار است.
مساحت ولسوالی شغنان ٣هزار و ٥۴٥ کیلومتر مربع است و دارای تابستان‌های کوتاه و نسبتا گرم و خشک و زمستان‌های سرد و دراز مدت است.
این ولسوالی به دلیل داشتن کوه‌های بلند بسیار دشوارگذر است و در فصل زمستان به دلیل بارش برف همه راه‌های مواصلاتی به این ولسوالی بند می‌شود که مردم را با مشکلات زیادی مواجه می‌سازد.
