مرکز تجارتی «خدیجه کبری» قرار بود، محلی برای کار زنان صنعت پیشه و بازرگان باشد، اما حالا که چند ماه از آغاز به کار آن می‌گذرد این بازار مشتری ندارد.
این بازار که پیش از این به نام «بازار نور» یاد می‌شد به روز ۲۴ ماه حوت پارسال در بلخ گشایش یافت و در اختیار زنان بازرگان قرار داده شد.
مسوول این مرکز می گوید که در حدود ۷۰۰ زن و دختر در این بازار مشغول به کار و حرفه استند.
بسیاری از زنانی که در این مرکز کار می‌کنند، زنانی تحصیل کرده استند که پس از تسلط طالبان بر افغانستان از تحصیل و کار محروم شده‌اند.
زینب طراح لباس‌های دست دوز است و علاقه زیادی به این کار دارد. او که چند سال از عمر خود را در این حرفه گذرانده، از عاید خوبی که در گذشته داشت و کم رونقی این روزهای بازار زنانه سخن می‌گوید.
این بانوی هنرمند گفت: «قبلا ۲۴ شاگرد داشتم، فعلا به دلیل اقتصاد ضعیف ۱۲ شاگرد دارم. اما پول ندارم که برای‌شان معاش بدهم.»
سویتا بیشتر از دو ماه است که در این بازار زنانه مشغول به کار شده است. او تجربه فروشندگی نداشته و محدودیت‌های طالبان و مسدود شدن دروازه مکاتب به روی دختران بالاتر از صف شش او را مجبور کرد که به فروشندگی روی آورند.
سویتا گفت: «پس از افتتاح این مرکز به دلیل بسته بودن مکاتب و دانشگاه‌ها تصمیم گرفتم از وقت خود استفاده کنم و اینجا یک دکان بگیرم. هیچ چیز جای تحصیل را نمی‌گیرد.»
او با گلایه از اینکه این بازار مشتری ندارد می‌گوید که مردم اطلاع ندارند که اینجا یک بازار مخصوص زن‌ها تاسیس شده است. «من از حکومت می‌خواهم، مکاتب و دانشگاه‌ها را به روی دختران و زنان باز کنند تا بتوانند هم کار کنند و هم درس بخوانند.»
هاجره نظری که در رشته‌ی انجینیری معدن تحصیل کرده و در بخش خیاطی نیز کار کرده حالا در این بازار غرفه تعمیرات موبایل راه اندازی کرده و از نبود مشتری گلایه دارد.
در همین حال، پشتانه افغان؛ مدیر مسوول این بازار از فعال شدن تمام بخش‌های این بازار در مدت دو ماه آینده خبر می‌دهد.
او افزود: «در این بازار ۱۲۰ دکاندار داریم که هر دکاندار نزدیک به ۱۰ نفر شاگرد دارد که فعلا در این بازار ۷۰۰ خانم مشغول به کار است.»
پشتانه افغان با بیان اینکه در این بازار بیشتر تولیدات داخلی و صنایع دستی زنان به فروش می‌رسد گفت: «ما در تلاش هستیم تا شرایط را برای فعالیت زنان تجارت پیشه مهیا کنیم.»
علی رغم آنکه مسئولان این بازار ادعا می‌کنند که این بازار زنانه از شرایط خوبی برخوردار است اما دهلیز‌های آن بی سرو صدا و عاری از گشت و گذار است و چراغ اکثر دکان‌ها خاموش و تاریک است.
پروین یکی از زنانی است که با هزار امید و آروز در این بازار دکان باز کرد و امیدوار بود تا بتواند از راه خیاطی زندگی خود را بچرخاند، اما او فروش ندارد و مایوس و ناراحت است.
مثل او دیگر زنانی که در این بازار زنانه غرفه و دکان دارند چشم به راه مشتری هستند تا چرخ زندگی شان بچرخد.
بازار رابعه بلخی، بازاری ویژه زنان است که پیش از این گواه نمایشگاه‌ها و حضور فعال زنان بود، اما پس از تسلط طالبان مدتی است که از رونق افتاده و با رکود مواجه است.
