پرستو ی ۱۷ساله که خودش در بدخشان دانش آموز بود، از چهار ماه بدینسو به همکاری خواهرش زمینه آموزش را برای شماری از دختران دانش آموز فراهم ساخته است.
پرستو می گوید هنگامی که طالبان به روز ۲۴ ماه اسد ۱۴۰۰ هجری خورشیدی بر افغانستان تسلط یافتند، در صنف نهم درس می خواند، اما مکتب ها بسته شدند و او خانه نشین شد.
او می گوید ” وقتی که طالبان مکتب ها را بسته کردن و من تا چندین ماه هر روز آرزو میکردم که مکتب باز شود ولی دیدم که باز نشد چون در ولسوالی ما کورس نبود، در دیگر ولایت ها چون مزار کورس ها بود و حالا به درس خواندن اینجا آمدم. کورس های را این جا تعقیب کردم ،ولی باز هم طالبان کورس های مان را در این جا هم بسته کردند.»
پرستو اکنون برای ۴۰دختر زبان انگلیسی و ریاضی آموزش می دهد.او می گوید ” من به تشویق و حمایت خواهرم توانستم برای دخترانی که مثل من از آموزش محروم شدند و امید ندارند ،انگیزه بدهم و در دو تایم درس می دهم چون شرایط اقتصاد این ها دختران آنقدر خوب نیست من فقط ماهانه اگر کسی پیسه داشت ۵۰ افغانی میگیرم “
ثریا یکی از دختران این آموزشگاه است وی به خبرنگار آمو می گوید” اگر حال طالبان نمی بودن من صنف ۱۲می بودم اما مشکل «حکومت» (طالبان) با زنان است که حق آموزش را هم از ما گرفتند، من بسیار از زندگی خسته شده بودم اما وقتی دختران از این کورس برم گفتند خوش شدم نزدیک خانه ما است “
نادیه که صنف چهار مکتب است می گوید «چون خانه ما از شهر و کورس ها دور است و پدرم اجازه نمی دهد من زیاد دور از خانه به درس خواندن بروم وقتی خبر شدم که همسایه مان کورس دارد من را این جا روان کرد .”
اما در میان این دانش آموزان نبیل از مشکلات اقتصادی اش حکایه می کند ” من صنف ۸ مکتب بودم که طالبان اجازه ندادن مکتب روم، بعد از مکتب دیگه صنفی هایم به کورس ها شخصی رفتن امادر خانه ما کسی معاش خور نبود ، و من فقط با کار های خانه روز را شام می کردم و دیگر از کتاب هم بد ام می آمد . خبرشدم که در این جا کسانی که پول ندارن هم می تواند اشترک کند بسیار خوش شدم و دو باره شوق کتاب خواندن را پیدا کردم”
حمیرا” پامیری “خواهر پرستو که در ایجاد این آموزشگاه با پرستو همکار است به خبرنگار آمو در این مورد می گوید” شرایط برای زنان و بخصوص دختران که از درس و تحصیل باز مانده اند بسیار سخت در افغانستان می گذرد .و ایجاد کورس های خانگی روزنه امید برای صدها دختر محروم از تحصیل است.
او گفت « اگر چه امکانات ما بسیار کم است ولی با آن هم تا که بتوانم برای دختران که رویا و امید دارند این جا را در اختیار شان قرار می دهیم “
طالبان پس از تسلط بر افغانستان مکتب های دخترانه بالاتر از صنف ششم را بستند، و در حدود یک و نیم ماه پیش نیز تمامی دانشگاه ها را به روی دختران بستند.
بربنیاد آمار های که یونسکو ارایه کرده، اکنون در افغانستان بیش از ۲.۵ میلیون دختر از آموزش محروم استند .
