شماری از رانندگان ریکشا در ولایت کندز، از برخورد نادرست پولیس ترافیکِ طالبان انتقاد دارند و می‌گویند که از یک‌سو نبود کار و از سوی دیگر برخورد خشن پولیس ترافیک، آنان را با دشوارهای جدی روبه‌رو کرده‌است.
گلبدین، یکی از رانندگان ریکشا در شهر کندز در این باره می‌گوید: «روز تا شام در شهر می‌گردیم؛ اما کار نیست. از دست ترافیک‌ها به تنگ آمده‌ایم. آنها ما را نمی‌گذارند که کار کنیم. وقتی از پیش شان تیر (عبور) می‌شویم، پیسه طلب می‌کنند.»
او ادامه داد: «در گذشته تیل ارزان بود، ما روزانه ۳۰۰ یا ۵۰۰ افغانی به غیر از مصارف کار می‌کردیم؛ اما حالا تیل گران است و به مشکل روزانه ۳۰۰ افغانی پیدا می‌کنیم؛ ولی باز هم از دست این ترافیک‌ها روز نداریم.»
گلبدین نان‌آور شش عضو خانواده خود است؛ اما این روزها درآمد کافی برای تأمین هزینه‌ی زندگی ندارد.
باشندگان شهر کندز بخش زیادی از سفرهای درون‌شهری خود را با ریکشا انجام می‌دهند. به همین دلیل صدها عراده ریکشا در شهر و نواحی این ولایت، به منظور انتقال باشندگان مصروف کار هستند.
احمد، نزدیک به چهار سال است که ریکشا دارد و با انتقال مردم به نقاط گوناگون شهر، هزینه‌ی زندگی‌اش را تأمین می‌کند.
او از برخورد نادرست مأموران ترافیک گلایه دارد و می‌گوید: «من صبح با هزار امید از خانه بیرون می‌آیم و خانواده‌ام امیدوار اند که برای شان نان خوردن پیدا کنم؛ ولی کار نیست.»
رانندگان ریکشا در کندز، دلیل بخشی از مشکلات را تعیین نبودن مکان مشخص برای توقف ریکشاهای شان می‌دانند و خواهان حل این مشکل هستند.
محمد زبیر، یکی دیگر از رانندگان ریکشا در شهر کندز با اشاره به رفتار خشن پولیس ترافیک طالبان در این ولایت می‌گوید: «ترافیکِ طالبان به تازگی رفتار نامناسبی با ما پیدا کرده‌اند. آنها برخورد خشنی با ما دارند. مثلن صد تا ریکشا اجازه‌ی رفتن به چوک مرکزی را دارند؛ اما ۵۰۰ تای دیگر ندارند؛ یعنی برخورد یک‌سان نیست.»
او با گلایه از نبود کار می‌گوید که مسؤولیت خانواده‌ی ۱۰ نفره را بر دوش دارد و بسیاری از روزها هزینه‌ی زندگی‌اش را تأمین کرده نمی‌تواند.
در تماس مکرر با اداره‌ی ترافیک طالبان در کندز نتوانستیم دیدگاه مسؤولان این نهاد را در این مورد داشته باشیم.
گفتنی است که صدها تن که نان‌آور خانواده‌های شان بودند، پس از سقوط جمهوریت از وظیفه‌های شان برکنار شده‌‌‌‌‌‌‌‌اند و اکنون مشغول رانندگی ریکشا در شهر کندز هستند.
