شماری از بانوان فعال رسانه‌ای در ولایت جوزجان، خواستار از سرگیری فعالیت‌های شان هستند.
آنان می‌گویند که طالبان اجازه‌ی کار رسانه‌ای را برای آنان نداده و پس از سقوط طالبان، همه بانوان رسانه‌ای در ولایت جوزجان بیکار شده‌اند و هیچ بانویی در حال حاضر در رسانه‌های جوزجان فعالیت ندارد.
یک منبع محلی در ولایت جوزجان می‌گوید که در حکومت پیشین، نزدیک به ۵۰ تن از زنان در رسانه‌های گوناگون دیداری، شنیداری و نوشتاری (چاپی) مصروف فعالیت بودند؛ اما پس از تسلط طالبان، هیچ بانویی در رسانه‌های این ولایت فعالیت ندارد.
این منبع تأکید کرد که چندین بار تلاش کردند که دوباره به کارهای رسانه‌ای شان برگردند؛ اما از سوی طالبان این در خواست آنان رّد شده‌است.
هیچ زنی در رسانه‌های جوزجان فعالیت نمی‌کند
در همین حال، یکی از مسؤولان رسانه‌های شنیداری در ولایت جوزجان می‌گوید که پیش از سقوط حکومت پیشین، در هر رسانه‌ی ولایت جوزجان بیش‌تر از ۱۰ بانو مصروف فعالیت‌های مختلف رسانه‌ای بودند؛ اما حالا هیچ کارمندِ زن در هیچ رسانه‌ی جوزجان فعالیت ندارد.
اکنون زنانی که در بخش اطلاع‌رسانی و پیش‌برد برنامه‌ها خدمات زیادی را در رسانه‌ها انجام داده‌اند، خواهان پیش‌برد دوباره‌ی فعالیت رسانه‌ای شان هستند و می‌گویند که بیش‌تر از یک‌سال است که در بی‌کاری و انزوا به سر می‌برند و از نبود کار و محدودیت‌هایی که طالبان وضع کرده‌اند، رنج می‌برند.
طالبان امکانات رسانه‌ی ما را بردند
عاطفه، از بانوانی است که مدت چهار سال در رسانه‌ها کار کرده‌است. او که در تلویزیون بیگ مصروفِ فعالیت بوده، می‌گوید که دو روز پیش از سقوط ولایت شان، مسؤول رسانه، آنان را بدون آنکه تن‌خواه شان پرداخته شود، برای ۱۵ روز و تا آرامی شهر رخصت داد. پس از آنکه شهر زیر سطله‌ی طالبان قرار گرفت، همه لوازم رسانه هم به غارت برده شد.
او خاطرنشان کرد: «پس از اینکه شهر سقوط کرد، طالبان وارد دفتر شده و همه لوازمی که برای شان نیاز بود را با خود بردند و بقیه را شکستند و ما زمانی که با مسؤول خود تماس گرفتیم، گفتند کار نشرات تلویزیون متوقف شده و دیگر آنان کارهای رسانه‌ای را به پیش نمی‌برند و توان پرداختن معاش کارمندان خود را نیز ندارند؛ در حالی که من با معاش نیمه‌روزِ کار رسانه‌ای خود، مصارف دانشگاه خود را می‌پرداختم.»
این بانو همچنان می‌افزاید که وی از قبل به کارهای رسانه‌ای مصروف بود و از این طریق می‌توانست که ضرورت‌های خود و خانواده‌اش را تأمین کند؛ اما فعلن بیکار است و در وضعیت نا مناسب اقتصادی به سر می‌برَد.
روزهای پُر رنجِ زندگی
نیلاب، یکی دیگر از زنانی است که در بخش‌های گوناگون رسانه در ولایت جوزجان ایفای وظیفه کرده‌است. او می‌گوید که از وضعیت کنونی زندگی‌اش بسیار رنج می‌برَد و در حالت نامناسب اقتصادی قرار دارد.
وی که دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی خبرنگاری است، می‌افزاید: «ژورنالیزم مسلک من است و دوست دارم در همین عرصه کار کنم. از قبل در رادیویی که کار می‌کردم، ماهانه ۵ هزار افغانی معاش داشتم و با این معاش، خرج و مصارف خانه‌ام را تأمین می‌کردم؛ اما فعلن هیچ وظیفه‌ای ندارم. با آنکه همه تجارب کاری من در بخش رسانه است؛ اما مرا اجازه نمی‌دهند که کار کنم. من چندین بار با رییس رادیو صحبت کردم. او می‌گوید که بانوان را امارت (اداره‌ی طالبان) اجازه‌ی فعالیت نمی‌دهد و اگر ما بانوان را استخدام کنیم، رادیوی ما را مسدود خواهند کرد.»
نباید صدای زن‌ها از رادیو شنیده شود
مسؤول یک رادیوی محلی که نخواست نامش افشا شود، به تلویزیون آمو می‌گوید که چندین بار درخواست اجازه‌ی فعالیت رسانه‌ای زنان را به طالبان داده‌اند؛ اما آنان برای در خواست شان تا اطلاع ثانوی وقت خواسته و همچنان وعده‌های دروغین داده و تأکید کرده‌اند که باید صدای زنان از رادیوها شنیده نشود.
مقام‌های محلی در ولایت جوزجان می‌گویند که آنان پیشنهاد کار بانوان رسانه‌ای را در ولایت جوزجان هشت ماه پیش مطرح کرده بودند؛ اما تا حال پاسخ مثبت را از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ دریافت نکرده‌اند.
این منابع می‌گویند که پیش از اداره‌ی طالبان، ۱۱ رسانه‌ی شنیداری، ۴ رسانه‌ی دیداری و ۲ رسانه‌ی نوشتاری در این ولایت فعالیت داشتند؛ اما اکنون تنها ۱۱ رادیو فعالیت دارند و گفته می‌شود که این رادیوها نیز در شرایطِ ناگوار اقتصادی قرار دارند.
