سازمان نجات کودکان می‌گوید که تنها در ماه جون، حدود ۸۰ هزار کودک از ایران اخراج شده‌اند که از این میان دست کم شش هزار و ۷۰۰ تن آنان بدون همراه بوده‌اند.
براساس گزارش این سازمان که امروز چهارشنبه، ۱۱ سرطان، نشر شد، شمار کل بازگشت‌کنندگان در ماه جون نسبت به ماه می بیش از دو برابر افزایش یافته و نزدیک به ۳۹ درصد از کودکان به‌طور اجباری به افغانستان بازگردانده شده‌اند.
این نهاد گفته است که ایران در ماه مارچ معیارهای تازه‌ای را برای اقامت مهاجران افغانستان وضع کرد که احتمال می‌رود حدود چهار میلیون مهاجر را مجبور به ترک کند.
بر اساس این گزارش، تنها از طریق گذرگاه اسلام‌قلعه، نزدیک به ۲۲۳ هزار مهاجر در جون بازگشته‌اند، در حالی که این رقم در ماه می کمتر از ۸۶ هزار تن بود.
براساس گزارش سازمان نجات کودکان، افزایش تنش‌ها در خاورمیانه پس از ۱۳ جون و سپس اعلام آتش‌بس، موج جدیدی از بازگشت‌ها را رقم زد؛ به‌طوری‌که در ۲۶ جون، بیش از ۳۶ هزار تن تنها در یک روز از ایران وارد افغانستان شدند.
کارمندان سازمان نجات کودکان در گذرگاه اسلام‌قلعه هرات گفته‌اند که بسیاری از خانواده‌ها پس از روزها سفر با کمترین وسایل ممکن – اغلب پس از فروش دارایی‌های‌شان – با بس به مرز رسیده‌اند. دو سوم تازه‌واردان را خانواده‌ها تشکیل می‌دهند.
این سازمان دو مرکز مراقبت و بازی برای حمایت روانی کودکان در هرات ایجاد کرده، اما این مراکز با ظرفیت کامل کار می‌کنند و روزانه تا ۴۰۰ کودک را می‌پذیرند.
حمید، افسر حفاظت کودکان در سازمان نجات کودکان افغانستان، گفت: «خانواده‌ها زیر آفتاب داغ بدون هیچ سایه یا پناهگاهی مانده‌اند و برخی تا دو شب همین‌جا می‌مانند. غذای کافی ندارند و شدیداً مضطرب هستند. در ایران به مدرسه می‌رفتند، اما حالا با یک وضعیت اضطراری روبه‌رو شده‌اند و بسیاری نگران خواهر و برادران‌شان هستند که در ایران مانده‌اند.»
افغانستان هم‌اکنون با یکی از بزرگ‌ترین جمعیت‌های بی‌جا‌شده داخلی در جهان – حدود ۴.۲ میلیون تن – مواجه است. پیش‌بینی می‌شود این رقم در پی بازگشت اجباری مهاجران از ایران و پاکستان بیشتر هم شود. هم‌زمان کاهش بودجه کمک‌های غذایی، میلیون‌ها کودک را در آستانه بحران گرسنگی قرار داده است.
سمیرا سید رحمان، مدیر بخش حمایت‌گری سازمان نجات کودکان افغانستان، گفت: «بیش از یک میلیون شهروند افغانستان تنها در شش ماه نخست ۲۰۲۵ از ایران و پاکستان بازگشته‌اند. این یعنی یک میلیون تن نیازمند غذا، سرپناه و درآمد تازه، در حالی که نیمی از جمعیت افغانستان همین حالا به کمک نیاز دارند. این موج جدید بازگشت، نظام خدمات‌رسانی را تا مرز فروپاشی پیش برده است.»
او افزود: «جامعه جهانی باید مسئولیت جمعی خود را بپذیرد و نگذارد کودکان افغانستان و خانواده‌های‌شان در این بحران بی‌پشتیبان بمانند.»
