دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان‌ملل‌متحد (اوچا) هشدار داده که با کاهش شدید کمک‌های جهانی، نزدیک به ۲۳ میلیون تن که تقریباً نیمی از نفوس افغانستان را تشکیل می‌دهد به کمک‌های بشردوستانه به گونه فوری نیاز دارند.
اوچا در گزارشی که روز چهارنشبه نشر شد گفته است که دستاوردهای دشواری که طی سال‌های اخیر در زمینه کمک‌رسانی به دست آمده‌اند، در معرض فروپاشی قرار دارند. این کاهش کمک‌ها در نتیجه قطع بخش بزرگی از بودجه ایالات متحده رخ داده است؛ اقدامی که نیروی محرک بسیاری از برنامه‌های امدادی در کشور بود.
براساس این گزارش، در سال ۲۰۲۵ بیش از ۲۲.۹ میلیون تن از جمله بیش از ۱۰ میلیون زن و مرد با آسیب‌پذیری شدید نیازمند کمک خواهند بود. اما تاکنون، تنها ۳۲۲ میلیون دالر از ۲.۴ میلیارد دالر بودجه مورد نیاز تأمین شده است که سهم قابل توجهی از آن به پروژه‌هایی محدود در ۱۴۵ ولسوالی متمرکز شده است—در حالی که پیش‌تر برنامه‌ریزی برای پوشش ۱۶.۸ میلیون نفر در ۴۰۱ ولسوالی پیش‌بینی شده بود.
انتقال منابع محدود به این پروژه‌های خردتر، با خود پیامدهای گسترده‌ای به‌همراه داشته است: بسته شدن ۲۲۰ مرکز درمانی، تأثیر منفی بر حدود ۱.۸ میلیون تن، تعطیلی ۴۰۰ مرکز تغذیه و محرومی حدود ۸۰ هزار کودک زیر پنج‌سال و زنان باردار یا شیرده از خدمات اساسی. همچنین خدمات حفاظتی، به‌ویژه برای قربانیان خشونت جنسیتی، و برنامه‌های آب و بهداشت کاهش چشمگیری یافته‌اند.
اوچا همچنین هشدار می‌دهد که رشد فجایع ناشی از تغییرات اقلیمی—از جمله سیلاب‌های فصلی گسترده، خرابی مزارع و خانه‌ها و سوختن معیشت روستایی—این بحران را تشدید می‌کند. در سال گذشته همه ۳۴ ولایت کشور تحت تأثیر سیلاب‌ها قرار گرفته‌اند. از جمله موارد قابل‌توجه، حادثه‌ای بود که بیوه‌ای ۵۰ ساله به نام سیاه‌موی را آواره کرد، چرا که خانه و گوسفندانش را در سیلاب شبانه از دست داده بود: «همه‌چیز از بین رفت؛ غذا، مواشی، همه‌چیز.»
اوچا به کشورهای کمک کننده توصیه کرده که به‌جای کمک‌های اضطراری، در زمینه برنامه‌های بلندمدت و مبتنی بر اقلیم سرمایه‌گذاری کلان کنند. در این گزارش آمده است: «اکنون زمان تعهد جدی برای مقابله با کاهش خطر و سازگاری با تغییرات اقلیمی فرارسیده است؛ چرا که بحران افغانستان فراتر از یک نوسان کوتاه‌مدت است.»
