همزمان با روز جهانی پایان دادن به «فیستول زایمانی» صندوق جمعیت ملل متحد هشدار داده است که بیش از ۴۲ هزار زن در افغانستان از این بیماری قابل پیشگیری رنج می‌برند؛ عارضه‌ای که نه تنها سلامت جسمی، بلکه کرامت انسانی و سلامت روان زنان را نیز به شدت تهدید می‌کند.
فیستول زایمانی، عمدتاً ناشی از زایمان‌های طولانی و بدون مراقبت‌های حرفه‌ای است.
زنان جوان در مناطق دورافتاده بیشترین قربانیان این بیماری هستند؛ جایی که نه امکانات درمانی وجود دارد و نه آگاهی کافی از خطرات زایمان پرخطر.
فریده از ولایت فاریاب به این سازمان گفته است، پس از زایمانی دشوار به «فیستول» مبتلا شد؛ بیماری‌ای که منجر به بی‌اختیاری مزمن ادرار و در نتیجه طرد شدن از سوی خانواده و جامعه شده است.
ملل متحد تاکید کرده است که این وضعیت، او را به انزوایی تلخ و افسردگی عمیق کشاند.
او می‌گوید زمانی که با بخش فیستول در بیمارستان ملالی کابل بخشی که با حمایت صندوق جمعیت ملل متحد و مدیریت انجمن راهنمای خانواده افغانستان فعالیت می‌کند جراحی اول رو به بهبودی رفت، اما شرایط دشوار بازگشت به روستای دورافتاده‌اش باعث بازگشت بیماری شده است.
صندوق جمعیت ملل متحد گفته است که بهار امسال، او برای دومین‌بار به کابل بازگشت و این‌بار، نه‌تنها تحت درمان پزشکی قرار گرفت، بلکه حمایت‌های روانی و آموزشی نیز دریافت کرد. اکنون او کاملاً بهبود یافته و زندگی‌اش را از نو آغاز کرده است.
اندرو سابرتون، معاون اجرایی صندوق جمعیت ملل متحد، در بازدید اخیرش از بیمارستان ملالی گفت: «تنها با یک جراحی ساده و کم‌هزینه، زندگی دوباره‌ای به این زنان بازمی‌گردد. این جراحی نه‌تنها درد جسمی، بلکه زخم‌های روحی را نیز التیام می‌بخشد.»
پی‌یو اسمیت، مدیر منطقه‌ای صندوق جمعیت ملل متحد ، نیز بر لزوم مراقبت‌های روانی-اجتماعی برای بازماندگان فیستول تأکید کرده و گفته است: «این زنان تنها قربانی یک عارضه جسمی نیستند، بلکه با انگ اجتماعی و انزوای شدیدی مواجه‌اند. ما باید از آن‌ها نه‌فقط به‌عنوان بیمار، بلکه به‌عنوان انسان‌هایی در جستجوی عزت و آرامش حمایت کنیم.»
صندوق جمعیت ملل متحد هم‌اکنون از سه مرکز درمان «فیستول» در کابل، هرات و ننگرهار حمایت می‌کند.
تنها در سال گذشته میلادی، ۲۰۰ زن مبتلا به این بیماری در بیمارستان ملالی تحت درمان قرار گرفتند. اما با توجه به آمار موجود، نیاز به گسترش این خدمات و آموزش‌های همگانی در سراسر افغانستان، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
