یافته‌های آمو نشان می‌دهند که طالبان از اول ماه ثور تا آخر این ماه، ۶۲ تن به شمول یازده زن را در ۱۴ ولایت کشور در برابر چشم مردم شلاق زده‌اند.
فعالان حقوق‌بشر با نکوهش این کار طالبان، آن را خلاف ارزش‌های حقوق‌بشری و نقض کنوانسیون‌های جهانی از سوی طالبان می‌دانند.
از طرفی هم شهروندان کشور نیز این اقدام طالبان را «ظالمانه و بدور از ارزش‌های انسانی» خوانده‌اند.
گفتنی است که طالبان این افراد را به اتهام‌های «فرار از منزل، دزدی، زنا، لواط و عمل غیراخلاقی» در محضر عام مجازات بدنی کرده‌اند.
افزون بر شلاق بستن مردم، طالبان در ماه حمل سال روان خورشیدی، چهار تن را ولایت‌های فراه، نیمروز و بادغیس نیز «قصاص» کردند، موردی که با موجِ از واکنش‌های جهانی نیز روبه‌رو شده است.
بر اساس خبرنامه‌های طالبان، تطبیق «قصاص» از سوی طالبان بر یک تن در فراه، یک تن در نیمروز و دو تن در بادغیس عملی شده است.
مجازات بدنی شهروندان از سوی طالبان، عملاً رو به افزایش است و رهبر طالبان در سخنرانی چند روز پیش خود نیز بر عملی ساختن کامل و علنی «حدود و قصاص» به تعبیر خودش، نیز تاکید کرد.
در همین حال سیما نوری فعال حقوق‌بشر می‌گوید: «مجازات مردم از سوی طالبان بدون در نظر گرفتن عدالت و کرامت انسانی، یک اقدام غیرانسانی و تلاش برای سرکوب آزادی‌های انسانی در افغانستان است. خاموشی جهان در برابر اقدامات ظالمانه و غیرعادلانه طالبان، چشم پوشی از حقوق‌بشر و نادیده گرفتن نقض آشکار کنوانسیون‌های جهانی است.»
یافته‌های آمو نشان می‌دهند که طالبان در بیش از سه سال گذشته، بالاتر از ۹۱۰ تن به شمول ۱۵۹ زن را در برابر چشم مردم شلاق زده‌اند.
این آمارها نشان می‌دهند که تطبیق حکم شلاق در سال ۱۴۰۱ خورشیدی بر ۲۹۸ تن به شمول ۷۴ زن، در سال ۱۴۰۲ خورشیدی بر ۴۴ تن به شمول ۶ زن، در سال ۱۴۰۳ خورشیدی برب ۴۵۸ تن به شمول ۶۰ زن و در سال ۱۴۰۴ بر ۱۱۷ تن به شمول ۲۱ زن عملی شده است. در مجموع طالبان ۹۱۲ تن به شمول ۱۵۹ زن را شلاق زده‌اند.
شهروندان کشور مجازات بدنی در برابر دید مردم از سوی طالبان را «ظالمانه و بر خلاف ارزش‌های انسانی» می‌دانند.
یک باشنده باشنده کابل می‌گوید: «از روزی که طالبان در افغانستان حاکم شده‌اند، تمام آزادی‌های انسانی و اسلامی از ما گرفته شده است. ما هر روز شاهد شلاق زدن، قصاص و زندانی کردن مردم هستیم. افغانستان برای ما به جهنم تبدیل شده است.»
باشنده دیگر کابل می‌گوید: «طالبان زیر نام شریعت تمام ظلم و ستم را بر زنان و مردان عملی می‌کنند. میدان‌های ورزشی را به نمایشگاه شلاق زدن مردم تبدیل کرده‌اند. ما تا چه زمان این ظلم طالبان را تحمل کنیم؟»
با آن‌که نهادهای جهانی حقوق‌بشر به شمول ملل متحد بارها خواستار لغو مجازات بدنی شهروندان کشور از سوی طالبان شده‌اند؛ اما عملاً دیده می‌شود که طالبان با نادیده گرفتن این خواست‌ها، بر طبل «روایت‌های خود از تطبیق شریعت» و عملی‌سازی خشونت در کشور کوبیده‌اند؛ موردی که از دیدِ برخی عالمان دین، نهادهای حامی حقوق‌بشر و شهروندان کشور، بر خلاف ارزش‌های انسانی دانسته می‌شود.
