ندا محمد ندیم سرپرست وزارت تحصیلات عالی، زیر اداره طالبان با گذشت حدود چهل و هشت ساعت، هنوز به فراخوان مناظره از سوی مولوی صبغت الله مولوی زاده، معاون یکی از دارالعلوم های هرات و از عالمان دینی نام آشنای این یار، پاسخ نداده و سکوت کرده است.
صبغت الله مولوی زاده پس از آن آقای ندیم را به مناظره دینی فرا خواند که او به روز یک شنبه هفته روان اعلام کرده بود که آماده است در مورد حق آموزش و تحصیل دختران و زنان مناظره کند.
اما حالا با دریافت فراخوان مناظره سکوت کرده است.
در این میان شماری از دانشآموزان و دانش جویان دختر از آقای ندیم میخواهند به جای سکوت برای این مناظره دینی حاضر شود تا سرنوشت دختران و زنان کشور در امور، آموزشی، تحصیلی و کاری مشخص شود.
افزون بر این، قانون تازه امر به معروف و نهی از منکر طالبان که حتا صدای زنان را عورت دانسته در محور واکنشها پیرامون افغانستان قرار دارد.
ندا محمد ندیم، سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان به روز یکشنبه فراخوان داد که به هر مناظره دینی در مورد حق آموزش و تحصیل زنان و دختران آماده است.
صبغت الله مولوی زاده میگوید: «من فراخوان وزیر تحصیلات عالی پاسخ می دهم در هر نوع مناظره که خواسته باشد شرکت کنم.»
صحرا از دانشجویان دانشگاه کابل است که با برگشت طالبان به قدرت، از رفتن به دانشگاه محروم شده است.
او از سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان میخواهد تا به این فراخوان مناظره پاسخ دهد تا در نتیجه این چنین مناظرهها سرنوشت نامشخص آموزشی، تحصیلی و کاری زنان و دختران کشور مشخص شود.
صحرا میگوید: «ما دختران پس از آمدن طالبان از رفتن به مکتب و دانشگاه محروم شدیم. حالا آقای ندیم بیاید و در مقابل این عالم دین که حاضر شده با او مناظره کند.. چرا سکوت کرده و نمیخواهد مناظره نماید تا مشخص شود او راست میگويد و برحق است یا این عالم دین. نباید بیشتر از این با سرنوشت و آینده ما بازی شود.»
وزارت تحصیلات عالی طالبان تا هنگام پخش این گزارش، به پرسش آمو در این مورد پاسخی نداد.
در یک هفته پسین افزون بر اینکه، سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان حتا پرسیدن در مورد حق آموزش و تحصیل زنان و دختران را به تعبیر خودش تا امر ثانی معطل کرد، قانون تازه امر به معروف و نهی از منکر طالبان نیز محدودیتهای سخت گیرانه را بر مردم و به ویژه زنان و دختران کشور وضع کرده است. چنان که در کل بربنیاد بررسیهای آمو از محتوای این قانون، سرنوشت میلیونها شهروند کشور را به دست چند محتسب امر به معروف طالبان واگذار کرده و حتا صدای زنان را عورت گفته است. این قانون در یک هفته پسین در محور واکنشها پیرامون افغانستان قرار داشته است.
اورانوس عاطفی، عضو انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان میگوید: «طالبان، با قوانین جدید خود، ما را از زندگی عمومی حذف کردهاند و حقوق ما را هر روز بیشتر محدود میکنند. ما از رهبران جهانی درخواست میکنیم که از حرفهای بیعمل دست بردارند و اقدامات جدی برای حمایت از زنان افغانستان انجام دهند. طالبان را منزوی کنید، تحریمهایی بر رهبران آنها اعمال کنید و به مخالفان این رژیم کمک کنید. مبارزه ما فقط مبارزه زنان افغانستان نیست؛ مبارزهای ما برای عدالت و برابری انسانی است.»
در ادامه واکنشها به این قانون، شورای عالی حقوق بشر ملل متحد، محدودیتهای جدید بر حضور زنان در افغانستان را غیر قابل تحمل دانسته و از طالبان خواسته که فوراَ این قانون را لغو کنند.
یک مقام این شورا گفت: «آنان [طالبان] تلاش دارند که آنان [زنان] را در زیر سایه نگهدارند. صدای آنان دیگر اجازه ندارد، آموزش اجازه ندارد، شما حتی دیگر نمی توانید روی آنان را ببینید. این نیاز دارد که متوقف شود و ما نیاز داریم که دراین باره به گفتگوها ادامه بدهیم. ما نیاز داریم تا این را ترویج دهیم و مقامهای [طالبان] را زیر فشار قرار بدهیم تا این مسایل را بشنوند.»
در واکنش به این قانون، کارزار صدای زن عورت نیست، هم چنان با فریاد و سرودهای آزادی خواهی از شهر کابل در قلب افغانستان تا دیگر بخش های جهان، ادامه دارد.
طالبان هرچند تاهنوز به این واکنشها و انتقادها، پاسخ آشتی ناپذیر داشتهاند و گفتهاند این قانون را به تعبیر خود تطبیق میکنند، اما در سوی دیگر واکنشها، اعتراضها و انتقاها در برابر این قانون با جدیت و قاطعیت رو به افزایش است.
