قربان گل ۴۳ سال دارد و در دوره‌ی نظام جمهوری افسر پولیس بود. حالا پس از ھفت سال کار با بازگشت طالبان به قدرت خانه‌نشین شده و هنوز باید هزینه زندگی پنج کودک و شوهر بیمارش را تامین کند.
قربان گل؛ نظامی پیشین در این باره می‌گوید: «من هفت سال در چهارچوب نیروهای پولیس کار کردم. بعد از آنکه طالبان به قدرت بازگشتند، سه بار به اداره مراجعه کردم، اما گفتند برو در خانه‌ات بنشین.»
قربان گل می‌گوید بارھا تلاش کرده است تا دوباره به وظیفه باز گردد، اما اجازہ ورود به او دادہ نشده است.
این افسر پیشین پولیس زن گفت: «طالبان گفتند دیگر اینجا نیا در غیر آن تو را لت‌وکوب می‌کنیم. طالبان وقتی دیدند من هزاره هستم، گفتم به خانه ات برگرد.»
این نظامی پیشین ادعا می‌کند که طالبان زنانی که از قوم‌های دیگر به غیر از پشتون هستند را از کار اخراج کرده‌اند.
قربان گل با ۵ فرزند دارد و شوهرش با بیماری سرطان دست و پنجه نرم دارد، در این خانه زندگی می کند و نمی‌تواند هزینه‌ی داروهای شوهرش را بپردازد.
خانم قربان گل با بیان اینکه شوهرم چهار سال است که بیکار است و دو سال است که به بیماری سرطان مبتلا شده است گفت: «حالا یک پسرم با کراچی کار می‌کند، بیشترین درآمد او در یک روز بین ۵۰ تا ۱۰۰ افغانی است. زندگی ما به سختی می‌گذرد. ما در خانه‌ای کرایی زندگی می‌کنیم.»
او می‌گوید: «دو سال است شوهرم مریض است و به من یک افغانی هم کمک نشده است.»
دختر قربان گل صنف دهم مکتب بود به دلیل تعطیلی دروازه مکتب به روز دختران بالاتر از صنف ششم به پاکستان و خانه خواهرش مهاجر شده است و در تلاش است تا در آنجا ادامه تحصیل دهد.
او گفت: «من به دخترم گفتم کاش میشد گرده‌ام را بفروشم تا دخترم بتواند درس بخواند.»
از سویی ھم خانم قربان گل می‌گوید دامادش نیز نظامی بوده و پس رهایی از زندان به پاکستان فرار کرده است.
پس از سقوط جکومت اشرف غنی و تسلط دوباره طالبان بر افغانستان هرچند که طالبان برای نظامیان پیشین عفو عمومی اعلام کردند اما گزارش‌هایی درباره بازداشت و قتل این افراد توسط طالبان منتشر شد. شماری از نظامیان پیشین مجبو به ترک کشور شده اند و شماری دیگر با فقر و ترس از انتقام طالبان زندگی می کنند.
