سال‌ها است که انگشتان‌اش با برس‌های نقاشی بازی می‌کنند. او می‌گوید دوست داشت که به اهداف بلندی دست یابد و در دانشگاه به عنوان دانشجوی برتر نقاشی معرفی گردد.
حنیفه حسینی حدود یازده سال می‌شود که با رنگ‌های نقاشی زندگی‌اش را سپری می‌کند و در این مدت شاگردان زیادی را تربیت کرده است.
او که دانشجوی رشته‌ی هنر در انستیتیوت کمال‌الدین بهزاد بود، پس از ممنوع شدن رفتن دختران به دانشگاه اکنون نشستن در چوکی دانشگاه برایش رویا شده است.
حنیفه می‌گوید: «من آرزو داشتم که به دانشگاه بروم و درس بخوانم. حالا نشستن روی چوکی‌های دانشگاه بزرگترین حسرت زندگی من است. انستیتیوت کمال‌الدین بهزاد یک روشنایی دوباره برای من بود اما حالا همان هم برای من رویا شده است.»
پس از تحولات سیاسی در کشور و افزایش محدودیت‌ها برای زنان حالا او بیکار شده و نقاشی را از خانه ادامه می‌دهد.
او می‌افزاید که بیشتر نقاشی‌هایش پیام رنج و درد زنان است و موقعیت کنونی زنان و دختران در جامعه مرد سالار افغانستان را بازگو می‌کند.
این بانوی هنرمند گفت: «در نقاشی‌هایم دنبال انعکاس رنج و دردی هستم که همه‌ی ما دختران افغانستان هر روز و هر ساعت آن را تحمل می‌کنیم. من می‌خواهم با آثارم بگویم که زنان افغانستان در خفقان و رنج روزهای خود را سپری می‌کنند.»
حنیفه از جمله محدود بانوانی است که فعلا در هرات هنر نقاشی را زنده نگه داشته است و نگران رکود این هنر در هرات است.
حنیفه در سبک رئالیزم نقاشی می‌کند و هنر میناتور، نقاشی با میخ و نخ و نقاشی آب‌رنگ را نیز آموخته است.
او می افزاید که پس از سیاسی در کشور آثار نقاشی او در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی به نمایش گذاشته شده است.
حنیفه می‌گوید: «ما چندین نمایشگاه در بیرون و در داخل کشور داشتیم. مثل نمایشگاه سمپوزیم امیر علی شیرنوایی، نمایشگاه صنایع دستی هنرمندان هرات در موزه‌ی بزرگ خراسان در مشهد تحت نام هرات جان و هم‌چنان در نمایشگاهی در برلین آلمان.»
او همچنین چند تابلوی نقاشی با موضوع خشونت علیه زنان که بیانگر درد و غم دختران دانش‌آموز در افغانستان است را نیز کشیده است.
او که سال‌ها در بیرون از خانه کار کرده بود می‌گوید که در حال حاضر تنها امید وی رنگ‌آمیزی روی تابلوها در خانه است و درد بسته ماندن مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را با رنگ‌آمیزی روی تابلوها نشان می‌دهد.
هرات پیشینه‌ی درخشانی در هنر دارد. نقاشی، مینیاتور و خوشنویسی در هرات دارای سابقه‌ای پر افتخار است و استادان بزرگ در شاخه‌های مختلف هنری طی سالیان طولانی شاگردان زیادی را تربیت کرده‌اند.
