وزارت صنعت و تجارت طالبان می‌گوید که برای خودبسندگی کشور، برنامهی ملی را آغاز می‌کند و ملا امامان از طریق مسجدها، شهروندان را برای استفاده از فرآورده های داخلی تشویق خواهند کرد.
پس از تعلیق فعالیت دانشگاه‌ها و کار در نهادهای غیر دولتی برای بانوان، برخی از سازمان‌های کمک‌رسان مانند کمیته‌ی بین‌المللی نجات، فعالیت‌های خود را در افغانستان به تعلیق درآوردند.
سرپرست وزارت صنعت و تجارت طالبان می‌گوید که افغانستان در انزوای کمک‌های بشردوستانه قرار گرفته‌است و حکومت سرپرست به هدف رشد اقتصاد، برنامهی ملی را برای خودبسندگی کشور آغاز می‌کند.
نورالدین عزیزی به خبرگزاری رویترز گفته‌است که برای عملی شدن این برنامه، امامان در مسجدها مردم را برای استفاده از فرآورده‌های داخلی تشویق خواهند کرد.
او در این باره گفت: «ما یک برنامهی ملی خودکفایی را آغاز خواهیم کرد، همه ادارات دولتی را به استفاده از محصولات داخلی تشویق خواهیم کرد و همچنین سعی خواهیم کرد تا از طریق مساجد مردم را تشویق کنیم که از تولیدات داخلی ما حمایت کنند.»
سرپرست وزارت صنعت و تجارت می‌گوید که تقویت تجارت و سرمایه‌گذاری، بخش دیگری از راه‌برد این وزارت برای رشد اقتصاد کشور است.
بر بنیاد داده‌های این وزارت، تاکنون ایران، روسیه و چین علاقه‌مند سرمایه‌گذاری در بخش‌های گوناگون در افغانستان هستند.
عزیزی گفت: «کسانی که از خارج به افغانستان اقلام وارد می‌کردند، از ما می‌خواهند که زمینه‌ی سرمایه‌گذاری در افغانستان را فراهم کنیم و می‌خواهند به جای واردات از خارج، اینجا سرمایه‌گذاری کنند.»
به گفته‌ی سرپرست وزارت صنعت و تجارت طالبان، سرمایه‌گذاران خارجی به بخش معادن افغانستان مانند معدن آهن در غرب هرات و یک معدن سُرب در ولایت غور که ۴۰ شرکت در مزایده‌ی آن شرکت کرده‌اند و به زودی نتایج آن اعلام خواهد شد و بیش از یک تریلیون دالر ارزش دارد، علاقه‌مندی نشان داده‌اند.
سرمایه‌گذاری به خودبسندگی افغانستان کمک می‌کند
آذرخش حافظی، رییس پیشین اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری می‌گوید که افغانستان گنجایش سرمایه‌گذاری در زمینه‌های انرژی، معادن، کشاورزی و صنایع را دارد و سرمایه‌گذاری خارجی در هر بخش که باشد، افغانستان را در زمینه‌ی خودبسندگی کمک می‌کند.
حافظی تصریح کرد: «سرمایه‌گذاری از جانب هر کشوری که باشد، سبب ایجاد زمینه‌ی کار، کاهش فقر و رونق اقتصادی افغانستان می‌شود و به خودکفایی افغانستان کمک می‌کند. به خاطر اینکه افغانستان حدود ده میلیارد دالر تجارت رسمی و غیر رسمی دارد و این به معنای آن است که ما همین قدر قدرت خرید داریم و در زمینه‌ی صنایع ثقیل، خفیف و متوسط و مهارکردن آب ها و ایجاد بندها، تولید انرژی و معادن گنجایش زیاد وجود دارد و ما می‌توانیم بسیاری از نیازمندی‌های خود را از طریق همین سرمایه‌گذاֱریها برآورده کنیم و بدیل واردات داشته باشیم.»
محدودیت‌های بانکی، عمده‌ترین چالش فرا راه سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در افغانستان است و در این اواخر نگرانی‌های امنیتی بر مشکلات موجود بازرگانان و سرمایه‌گذاران افزوده است.
حمله‌ی گروهی بر محل بودوباش شهروندان چین در شهرنو کابل سبب شده‌است که بسیاری سرمایه‌گذاران آن کشور درباره‌ی سرمایه گذاری در افغانستان تجدید نظر کنند و این حمله اثر بدی بر روند سرمایه‌گذاری در افغانستان گذاشته‌است.
