شماری از باشندگان پنجشیر به آمو می‌گویند که طالبان به روستا نشینان این ولایت اجازه بردن مواشی‌شان به چراگاه را نمی‌دهند.
باشندگان این ولایت می‌گویند که این کار طالبان باعث گردیده تا باشندگان پنجشیر، مواشی خود را به قیمت ناچیز به فروش برسانند.
فاروق، باشنده ولسوالی رخه می‌گوید که او حدود ۲۰۰ راس بز و گوسفند داشت که از طریق به فروش رساندنِ لبنیات و گوشت مواشی‌ها هزینه‌ی خانواده ده نفری خود را تامین می‌کرد.
او در ادامه گفت: «از زمانی که طالبان به این روستا آمدند، من دیگر اجازه بردن مواشی را به کوه نداریم. مجبور شدم مواشی خود را به قیمت ناچیز بفروشم.»
بابه باشنده‌ی دیگر پنجشیر می‌گوید که یگانه نان‌آور خانواده‌اش بوده و از طریق مالداری هزینه‌ی خانواده‌اش را فراهم می‌کند.
او در ادامه گفت: «پس از این که پدرم در یک رویداد انتحاری در شهر کابل به شهادت رسید، از ناچاری دست به رمه داری زدم که در آغاز هر سال تعدادی از گوسفندان خود را به فروش رساندم و خرج خانه کردم. اما با آمدن طالبان در پنجشیر آنها گفته‌اند که دیگر اجازه ندارید مال خود را به چراگاه ببرید. پس از این دیگر امکان نداشت به مالداری خود در روستا ادامه دهم ناگزیر به فروش این مواشی شدم، حال که مال هم از دستم رفت و پول هم از وضعیت بد اقتصادی فامیل خود نگران هستم.»
احمد یکی دیگر از باشندگان پنجشیر می‌گوید: «طالبان از ما خواستند که دیگر نباید از چند کیلومتری خانه مواشی خود را بالاتر ببریم، آنها به بهانه‌های اینکه شما (مردم این روستا) با نیرو‌های جبهه‌ی مقاومت کار می‌کنید، مردم را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند.»
این در حالی است که در جریان سال گذاشته طالبان محمد ابراهیم را در ولسوالی شتل و احمد منیر را در مرکز این ولایت که مشغول چراندن رمه‌های خود در کوهستان بودن با شلیک گلوله از بین برده‌اند.
ولایت پنجشیر یکی از ولایت‌های کوهستانی بوده که دارای منابع آب فراوان و هوای معتدل بوده که از این لحاظ برای مالداری شرایط مناسب دارد و بیشتر مردم این ولایت از طریق مالداری امرار معاش می‌کنند.
با گذشت یک‌و‌نیم سال از حکومت طالبان، این گروه در روستاهای ولایت پنجشیر محدودیت‌هایی را وضع کرده‌اند که مانع بردن مواشی این مردم به کوه‌ها شده است و مردم این روستاها مجبور به فروش ناچیز رمه‌های خود شده‌اند.
