باگذشت نزدیک به یک‌ماه از بازداشت ظریفه یعقوبی فعال حقوق زن، اکنون نزدیکان او می‌گویند که هیچ امیدواری برای رهایی خانم یعقوبی وجود ندارد.
طالبان در ۱۲عقرب ۱۴۰۱ هجری-خورشیدی، ظریفه یعقوبی و سه تن از همکاران او را در جریان یک نشست که برای اعلام موجودیت جنبش زنان دشت در برچی کابل برگزار شده بود، بازداشت و با خود بردند.
اکنون که نزدیک به یک‌ماه از بازداشت خانم یعقوبی می‌گذرد، منابع نزدیک به ظریفه یعقوبی می‌گویند که هیچ امیدواری برای رهایی وی وجود ندارد.
خانواده از حال ظریفه بی‌خبر هستند
عارفه، خواهر ظریفه یعقوبی می‌گوید که نزدیک به یک ماه شده که از خواهرش هیچ احوالی ندارند و نگران وضعیت خواهرش هستند.
او گفت: «یک‌ماه است خواهرم در زندان سرد و تاریک طالبان زندانی است. طالبان بدون هیچ جرمی خواهرم را گرفته‌اند. او نه قتل کرده و نه دزدی. فعالیت اجتماعی حق هرزن است.»
عارفه می‌افزاید که خواهرش ظریفه از روزی که بازداشت شده هیچ تماسی با خانوادهاش نگرفته است.
او با انتقاد از طالبان می‌گوید که حداقل به او اجازه بدهد تا با خانوادهاش از طریق تلفن در تماس باشد. یا حداقل زمینه ملاقات خانوادهاش را با او فراهم سازند. همه اعضای خانواده نگران وضعیت ظریفه هستند.
هیچ امیدواری برای رهایی آنها از زندان وجود ندارد
رقیه ساعی، یکی از همراهان ظریفه یعقوبی که در جریان این نشست با وی بود، می‌گوید: «نزدیک به یک‌ماه می‌شود که ظریفه یعقوبی و همکارانش در بازداشت طالبان به سر می‌برند و با وجود تلاش و دادخواهی‌های مکرر، هیچ امیدواری برای رهایی آنها از زندان وجود ندارد.»
بانو ساعی می‌افزاید که در این مدت، هیچ اطلاعی از وضعیت خانم یعقوبی ندارند. تنها به آنها گفته شده‌است که او در ریاست ۴۰ استخبارات طالبان در بازداشت به سر می‌برد.
او علاوه می‌کند: «اینکه شکنجه شده‌اند و یا در چه وضعیتی هستند، اطلاعی نداریم؛ اما واقعن نگران وضعیت شان هستیم. در این مدت هیچ ارتباط و تماسی او با خانوادهاش نداشته و حالا خانواده‌‌ی او نگران وضعیتش هستند. طالبان بی‌هیچ دلیلی وی را بازداشت کرده‌اند و ما می‌خواهیم که وی را زودتر از بند رها کنند.»
تلاش‌ها هیچ نتیجه‌ای نداشته است
مونسه مبارز، یکی دیگر از همکاران خانم ظریفه یعقوبی نیز می‌گوید: «با آنکه دادخواهی لازم صورت گرفت و افراد تأثیرگذار برای رهایی او نزد طالبانن رفتند؛ اما ظاهرن این کار هیچ نتیجه‌ای نداشته‌است. درحال حاضر، هیچ امیدواری برای رهایی خانم یعقوبی و همکارانش دیده نمی‌شود.»
مبارز می‌گوید: «با آنکه ظریفه یعقوبی برای برگزاری این نشست با طالبان هماهنگی کرده بود؛ اما این گروه برخلاف اصول شان، وی را بازداشت کردند.
به گفته‌ی خانم مبارز، ظریفه یعقوبی پس از بازداشت مدت سه روز در فرماندهی امنیه‌ی طالبان بود و بعد به ریاست ۴۰ استخبارات این گروه منقل شده‌است.
او ادامه داد: «به تازگی از یک منبع آگاه اطلاع یافته‌ایم که خانم یعقوبی در ریاست ۱۵ استخبارات این گروه منتقل شده‌است. ما نگران وضعیت او هستیم؛ چون طالبان در زندان‌های شان هیچ کارمند زن ندارند و برخورد طالبان با زندانیان زن و مرد یک نوع هست. رفتار خشن با شکنجه از اصول این گروه شمرده می‌شود و ما نگران خانم یعقوبی هستیم که در این مدت چه بر سر او گذشته‌است.»
مبارز با اشاره به اینکه بعد از بازداشت خانم یعقوبی، شمار زیادی از دختران مُعترض زیر پی‌گردِ طالبان قرار گرفته‌اند، افزود: «تعدادی از دختران برای امنیت جان شان نقل مکان کرده‌اند.»
نمی‌دانیم همراهان خانم یعقوبی در چه وضعیتی هستند
محمدرضا سازش، محمد سیرت، محدعالم حکمت و حسین چهار همکار ظریفه یعقوبی هستند که همراه با او از سوی طالبان بازداشت شده‌اند.
یکی از دوستان آقای محمد عالم حکمت که به دلایل امنیتی نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود، می‌گوید که هیچ اطلاعی از سرنوشت و وضعیت آقای حکمت ندارند و سخت نگران او و همکارانش هستند.
او در ادامه گفت: «آقای حکمت، بدون هیچ جرمی در بازداشت طالبان به سر می‌برَد و تنها جرمش اشتراک در آن نشست بود. ما بارها تلاش کردیم؛ اما مؤفق به دیدار وی در زندان طالبان نشدیم. هیچ نمی‌دانیم که او و همراهانش در چه وضعیتی قرار دارند. مطمین هستم که شکنجه شده‌اند؛ چون شکنجه کردن در اولویت کار گروه طالبان قرار دارد.»
این دوست آقای حکمت می‌گوید که دوستش تا هنوز هیچ تماسی با خانوادهاش نداشته و آنها نگران وضعیت او هستند.
ظریفه یعقوبی، از فعالان حقوق زن در کابل بود. او برای اعاده‌ی حقوق زنان در دادخواهی‌های زیادی سهم داشت. اخیرن قرار بود او در یک نشست خبری، جنبشی را راه‌اندازی کند که از سوی طالبان بازداشت شد.
بازداشت خانم یعقوبی، واکنش‌های داخلی و بیرونی را در پی داشت. سازمان‌های حقوق بشری از بازداشت وی توسط طالبان سخت انتقاد کردند؛ ولی ظاهرن این انتقادها هیچ تأثیری بر موقف طالبان نگذاشت و پس از چند روز طالبان یک دختر مُعترض به نام فرحت پوپل‌زی را نیز بازداشت کردند.
گفتنی است که پس از سقوط جمهوریت و روی‌کار آمدن طالبان، زنان از حقوق اساسی شان که آموزش و کار است، منع شدند. در واکنش به این اقدام‌های طالبان، جنبش‌های خودجوش زنان در کابل و ولایت‌ها فعال شدند و این جنبش‌ها در واکنش به اقدام‌های طالبان، راه‌پیمایی‌های اعتراضی را به راه انداختند و از جامعه‌ی جهانی خواستند تا زنان افغانستان را تنها نگذارند و از آنان پشتیبانی کنند.
