کوچه‌ی حلبی‌سازان در شهر کندز، از دیر باز تا اکنون، محل کارگاه‌های حلبی‌سازی است و حلبی‌سازان مشغول ساختن وسایل گونه‌گون، به ویژه سطل، آب‌دان و بخاری، استند.
شماری از حلبی‌سازان، با ابزار نگرانی از رکود این صنعت می‌گویند که از یک‌سو ناداری و از سوی دیگر وارد شدن اجناس خارجی سبب شده‌است تا بازار حلبی‌سازان کساد شود و آن‌ها از صبح تا شام درآمدی نداشته باشند.
آنان می‌افزایند که بهای بلند مواد (حلبی) و نبود بازار فروش سبب شده‌است تا بسیاری از حلبی‌سازان، این صنعت را ترک کنند.
عبدالرسول ۶۵ سال سن دارد و یکی از حلبی‌سازان در ولایت کندز است، او می‌گوید: «مدت ۴۵ سال می‌شود که مصروف کاروبار حلبی‌سازی هستم. امسال وضیعت کاروبار ما خیلی خراب است و حتا مصارف خودمان را پوره نمی‌توانیم.»
غلام علی عیدی‌زاده، رئیس صنعت و تجارت طالبان در کندز می‌پذیرد که مشکلات اقتصادی مردم از اثر تحولات بیش‌تر شده‌است؛ اما تأکید می‌کند: «این اداره تلاش می‌کند تا زمینه‌هایی را برای رونق گرفتن صنایع و تولیدات داخلی فراهم بسازد.»
این نگرانی‌ها در حالی است که به باور صنعت‌کاران، از اثر جنگ و ناامنی سال‌های پسین و نیز تحولات در کشور، مشکلات اقتصادی آنان چندین برابر افزایش یافته‌است.
