شماری از سرمایه گذاران داخلی در ولایت بلخ از عدم حمایت طالبان از سکتور خصوصی شکایت دارند.
مالک یک کارخانه تولید سیخ گول در این ولایت می‌گوید که به دلیل نبود مواد خام روزانه بین ۶ تا ۷ تُن سیخ گول تولید می‌کنند.
در حالی‌که به گفته او، در صورت موجودیت مواد خام کارخانه‌اش ظرفیت تولید ۳۰ الی ۴۰ تن سیخ‌گول در روز را دارد.
از سویی هم شماری از کارگرانی که در شهرک صنعتی ولایت بلخ کار می‌کنند، می‌گویند که اگر زمینه سرمایه گذاری‌های داخلی بیشتر شود، جوانان از مهاجرت دست می‌کشند.
حاجی عزیزالله، مالک یک کارخانه سیخ گول می‌گوید: «روزانه بین ۶ تا ۷ تُن سیخ گول تولید می‌کنیم. اگر ما حمایت شویم و مواد خام در اختیار ما قرار گیرد می‌توانم خط تولید را بالاببریم، روازنه ۳۰ الی ۴۰ تن سیخ گول تولید کنیم، مشکلات کشور را برطرف کنیم و حتی می‌توانیم به کشورهای دیگر صادر کنیم.»
از سویی هم شماری از کارگرانی که در این کارخانه تولیدی کار می‌کنند، می‌گویند که اگر از کارخانه‌های داخلی پشتیبانی شود زمینه کار برای افراد بی‌کار نیز فراهم می‌شود.
نیک‌مل، کارگر یکی از کارخانه‌های صنعتی می‌گوید:«من از دولت و سرمایهگذاران می‌خواهم که فابریکه‌های داخلی بیشتری جور کنند تا افراد فقیر شامل کار شوند، خواهش ما اینست که فابریکه‌های بیشتری جور شود تا افراد فقیر دیگر نیز شامل کار شوند.»
شفیع، کارگر کارخانه سیخ گول، می‌گوید: «تقاضا می‌کنم که شرکت‌های دیگری نیز جور شود. مثل من افراد دیگری نیز هستند که به کار نیاز دارند، تا بتوانند شامل کار شوند.»
با این همه طالبان همواره ادعا کرده‌اند که از سرمایهگذاران و سکتور خصوصی کشور پشتیبانی می‌کنند. اما سرمایهگذاران می‌گویند طالبان در عمل، برای کارخانه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های‌شان هیچ اقدامی نکرده‌اند.
