شماری از زنان دست فروش در شبرغان می‌گویند که نزدیک به د‌و ماه است طالبان آنان را از بازار شهر شبرغان بیرون کرده‌اند.
این زنان می‌گویند که طالبان پول اجاره‌ی غرفه‌ها را از ۵۰۰ افغانی به هزار افغانی افزایش داده‌اند.
زنان دست‌فروش در شبرغان می‌گویند که توان کرایه بیشتر را نداشتند و از همین‌رو طالبان آنان را از غرفه‌ها بیرون کرده‌اند.
خانواده‌هایی که به گفته این زنان با پول به دست آمده از دست فروشی حتا روزانه یک‌بار هم نمی‌توانند شکم کودکان‌شان را سیر کنند.
مرویزه که تنها نان‌آور خانواده شش نفری‌اش است، می‌گوید روزهاست که طالبان حضور او و دیگر زنان دست‌فروش را در مارکیت شهر شبرغان ممنوع اعلام کرده‌اند.
مرویزه می‌گوید: «کار مارکیت خیلی خوب. آنجا نشسته بودیم. سایه بود. خیر است اگر عاید ما کم‌تر بود؛ اما سایه بود. حداقل یک سرپناه برای ما بود. امروز ما در روی سرک نشسته‌ایم؛ تمام مردم تیر می‌شود. روز گذشته در همین جا، قریب بود یک زن را موتر بزند. این جا بسیار مشکل است برای ما که بنیشنیم؛ آفتاب است، گرمی است و در زمستان برف است. اگر به کار نیایم، کودکان ما از گرسنگی می‌میرند. مجبور هستیم که آمده ایم، برای ما حداقل یک جای را تعیین کنند. در مارکیت که ما بودیم؛ مردها را فعلاً به آنجا برده‌اند.»
این زنان دست فروش می‌گویند که آنان برای فروش لباس‌های لیلامی، در بازارهای شهر شبرغان غرفه داشتند و این غرفه‌ها را ماهانه ۵۰۰ افغانی اجاره کرده بودند.
اما به گفته این زنان، شهرداری طالبان اجاره این غرفه‌ها را به ماهانه ۱۰۰۰ افغانی افزایش داده است.
زنان دست فروش در شبرغان می‌گویند که توانایی پرداخت پول بیشتر برای اجاره‌ی غرفه‌ها را ندارند و از همین‌رو طالبان آنان را از مارکیت‌های شهر اخراج کرده‌اند.
گلالی می‌گوید: «همین مارکیت که اول افتتاح شد. این مارکت هیچ رشد نداشت. ما در آنجا ماه ۵۰۰ کرایه می‌دادیم… از برکت همین مارکیت دولتی روزگار ما خوب بود. یک چهارتا نان پیدا می‌کردیم. زیر چتر مارکیت زندگی می‌کردیم. مانند حویلی ما بود.»
به گفته این زنان، حالا مردان دست‌فروش در آن غرفه‌ها سرگرم خرید و فروش لباس‌های لیلامی‌اند.
طالبان درحالی کرایه غرفه‌های دست فروشی به زنان در شهر شبرغان را تا هزار افغانی افزایش داده‌اند که این زنان می‌گویند از فروش لباس‌های لیلامی ماهانه ۲هزار و ۵۰۰ تا ۳هزار افغانی به دست می‌آورند.
