شماری از شهروندان افغانستان با انتقاد از وضعیت بد اقتصادی می‌گویند که زمینه کار برای آنان فراهم نیست.
این شهروندان می‌گویند طالبان که خود را مسوولان افغانستان می‌دانند باید در ایجاد فرصت‌های شغلی برای آنان کوتاهی نکنند.
این شهروندان به آمو گفتند که تاکنون هیچ کمی از سوی نهادهای بین‌المللی را نیز دریافت نکرده‌اند.
این در حالی است که شماری از شهروندان نیازمند در گوشۀ از شهر کابل، پایتخت افغانستان برای بدست‌آوردن لقمه نان صف کشیده‌اند. صف‌هایی که به گفته شماری از شهروندان کشور، نشان دهنده شدت فقر، گرسنگی و نیازمندی های مردم افغانستان است.
زنان، کودکان، پیر و جوان در این‌جا برای دریافت غذا صف زده‌اند تا برای یک وعده غذایی، نان به دست آورند.
آنچه که به گفته این شهروندان با سخنان مقام‌های طالبان هم‌خوانی چندانی ندارد.
شمار دیگری از شهروندان کشور می‌گویند که در آمد روزانه شان بین ۵۰ تا ۱۰۰ افغانی‌ست، آنچه که به گفته آنان با آن حتا نمی‌توان غذا خرید.
گل آغا، یکی از شهروندان کارگر در این باره به آمو گفت: «روز ۳۰ یا ۴۰ روپیه کار می‌کنیم. عید رمضان است. دگه هیچ کاروبار نیست.»
با آن‌که کمک‌های جهانی برای نیازمندان در افغانستان هنوز ادامه دارند؛ اما شماری از شهروندان کشور می‌گویند تاکنون هیچ کمکی به دست نیآورده‌اند.
جان آغا یک شهروند نیازمند کشور گفت: «وضعیت ما خراب است و هیچ کس برای ما حتی ۱۰ روپیه هم کمک نمی‌کند.»
برخی‌ها از نبود فرصت‌های شغلی در افغانستان نگرانی دارند و می‌گویند که طالبان برای فراهم کردن زمینه کار برنامه‌‌ای ندارند.
آگاهان اقتصادی نیز می‌گویند که کمک‌های بشر دوستانه به افغانستان به گونه دقیق مدیریت نمی‌شوند و شفافیت در روند توزیع این کمک‌ها باید جزء اولویت‌های جهانی باشد.
شدت فقر و میزان بیکاری در افغانستان یکی از نگرانی‌های همیشه‌گی برای جامعه جهانی بوده است.
برنامه‌ی توسعه‌ی ملل متحد در آخرین گزارش‌اش گفته است که شمار افراد فقیر در افغانستان زیر اداره طالبان از ۱۹ میلیون به ۳۴ میلیون تن افزایش یافته است.
