شماری از شهروندان افغانستان می‌گویند که جهان برای حل بحران سیاسی در افغانستان باید راهی را جستجو کند.
برخی از شهروندان افغانستان از شرکت کنندگان نشست دوحه می‌خواهند به معضل فقر در افغانستان رسیدگی کنند و برخی دیگری از شهروندان کشور می‌گویند که ملل متحد برای حل بحران سیاسی و اقتصادی در افغانستان باید راه کار های مناسبی را در پیش بگیرد.
عبدالله باشنده کابل گفته است: «روز و روزگار ما بسیار بیچارگی است نه تنها از من از تمام مردم باید با مردم همکاری کنند خوشا به حال آن موسسه که در افغانستان خدمت کند»
از سویی هم برخی از شهروندان کشور با ابراز نگرانی از میزان کار در افغانستان می‌گویند که تنخواه شان مصرف خانواده شان را برآورده نمی‌کند و با مشکلات زیاد دست و پنجه نرم می کنند.
عبدالرحمن که یکی دیگر از باشنده کابل است گفت: «در مکتب کار می‌کنیم، پنج هزار افغانی تنخواه ما است، اول از خدا دوم از جامعه جهانی می‌خواهیم برای ما کمک کند پنج هزار افغانی معاش ما است در پنج هزار افغانی دو نیم هزار کرایه خانه می‌دهیم. و متباقی اش که می ماند خرچ خانه و دوای اولاد ها می شود از دنیا می خواهیم به ما کمک شود تا از این بدبختی بیرون شویم »
برخی از آگاهان اقتصاد به این باورند که کاهش سرمایه گذاری، قطع کمک‌های توسعه‌ای جامعه جهانی، کاهش بودجه توسعه‌ای سطح بیکاری را در افغانستان افزایش داده است و بسیاری روستانیشنان که در سی و چهار ولایت کشور در پروژه های توسعه‌ای کار می‌کردند، اکنون به دلیل قطع پروژه‌ها در بیکاری بسر می برند.
دیده شده است که فقر در افغانستان از پانزدهم اگست سال ۲۰۲۱ میلادی هنگامی که طالبان به قدرت رسیدند، گراف صعودی را می پیماید.
تازه ترین گزارش برنامه توسعه‌ای ملل متحد نشان میدهد که تولید ناخالص داخلی افغانستان از بیست میلیارد دالر در سال ۲۰۲۰ میلادی به ۱۴.۵ میلیارد دالر در سال ۲۰۲۲ میلادی کاهش یافت و افغانستان به یکی از فقیرترین کشورها در سطح جهانی مبدل شد
با این حال بر بنیاد آمارها داده شده تولید ناخالص داخلی افغانستان در سال ۲۰۲۰ میلادی بیست میلیارد، در سال ۲۰۲۲ میلادی ۱۴.۵ میلیارد و در سال ۲۰۲۳ میلادی ۱۴.۷ میلیارد بوده است.
قابل ذکر است که این کاهش بر درآمدهای شهروندان کشور اثر ناگوار گذاشته است.
