شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند که سازمان ملل پیش از برگزاری نشست دوحه برای آزادی زنان از زندان طالبان تلاش کنند.
آنان همچنین گفته‌اند برخی از دختران و زنان هنوز هم در زندان‌های طالبان هستند که نام‌های‌شان همگانی نشده است.
به گفته‌ی این فعالان، خانواده‌های زنان زندانی، از ترس طالبان حاضر نیستند هویت آنها را به رسانه‌ها بگویند.
نرگس سادات فعال حقوق زن که سال گذشته (در همین روز) از سوی طالبان در کابل بازداشت شده بود، می‌گوید که زنان از دادخواهی برای گرفتن حقوق‌شان عقب‌نشینی نخواهند کرد.
این درحالی است که بیشتر از چهار ماه است که منیژه صدیقی، فعال حقوق زن در زندان طالبان به سر می‌برد.
چهار ماه و چند روز می‌شود که منیژه صدیقی زندانی است. او در هفدهم میزان از سوی طالبان از کارته نو کابل بازداشت شد. برخی منابع در تماس با آمو تایید می‌کنند که منیژه صدیقی تا اکنون در زندان پلچرخی است.
زنان معترض از نهادهای حقوق‌بشری و ملل متحد می‌خواهند تا پیش از برگزاری نشست دوحه، از طالبان خواسته شود تا زنان زندانی را آزاد کنند.
کریمه اعظم رئیس جنبش معترض شمال افغانستان می‌گوید: «خواست ما از جامعه جهانی، نهادهای حقوق بشری و نمایندگان در نشست دوحه این است که فشار لازم را بالای طالبان وارد کنند. قبل از این که نشست صورت می گيرد باید منیژه از بند طالبان که به خاطر خواستن حق، عدالت و آزادی زندانی شده رها شود».
در شش ماه دوم سال ۲۰۲۳میلادی، چندین زن معترض در بخش‌هایی از کابل به علت اعترض در برابر سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ی طالبان بازداشت شدند؛ اما شماری از این زنان، به شمول پریسا آزاده، ندا پروانی و ژولیا پارسی آزاد شدند.
ندا پروانی از فعالان حقوق زن، سه شنبه ۲۸ سنبله سال روان از خیرخانه کابل بازداشت شده بود که چند ماه بعد در ۲۷ قوس همین سال از زندان طالبان آزاد شد.
هم‌چنان ژولیا پارسی یکی دیگر از زنان معترض، چهارشنبه ۵ میزان از قلعه فتح الله کابل بازداشت شده بود که پس از ۷۰ روز از زندان طالبان آزاد گردید.
پریسا آزاده نیز یکی دیگر از فعالان حقوق زنان است که چهارشنبه ۲۴ عقرب سال روان از شهرنو کابل از سوی طالبان بازداشت شده بود که پس از گذشت چهل روز، در ۴ جدی همین سال آزاد شد
در همین حال، نرگس سادات از زنان معترضی که در نهم فبروری ۲۰۲۳ میلادی از سوی طالبان بازداشت و دو ماه را در زندان این گروه به سر برد، می‌گوید که به تلاش‌هایش برای دفاع از حقوق زنان در افغانستان ادامه خواهد داد.
این فعال حقوق زنان افزود: «من سال گذشته توسط طالبان زندانی شده بودم. بله به خاطر حق، و حقوق زنان رنجدیده مظلوم افغانستان. از همین جا صدا می زنم هر آنقدر ما را بخواهید در بند و شکنجه بکشید باز هم ما جوانه خواهیم زد و با همین شعار خواهم گفت پارسال در زندان، امسال قوی تر از آن».
از سویی‌هم دیدبان حقوق بشر و شماری از فعالان حقوق زن گفته‌اند که برخی زنان دیگری تاهنوز در زندان‌های طالبان هستند که نام‌های آنها همگانی نشده است. به گفته آنها، تهدید و ترس از سوی طالبان باعث شده تا خانواده‌ها هویت بستگان‌شان را کتمان کنند.
صنم کبیری فعال حقوق بشر گفته است: «هنوز دختران که از جاده های کابل به بهانه بدحجابی به زندان انتقال داده شده از سرنوشت‌شان معلوم نیست که چگونه و در کجا زندانی هستند و سازمان ملل، جامعه جهانی هر چه عاجل بالای طالبان فشار وارد کنند تا زنان از بند زندان رها شوند».
قابل ذکر است که از آغاز ماه جنوری ۲۰۲۴ بدین‌سو، طالبان بازداشت زنان را در کابل و برخی ولایت‌های دیگر آغاز کردند. در این روند، ده‌ها زن و دختر از سوی اداره امر‌به‌معروف و نهی‌از‌منکر، به علت آنچه طالبان [بی‌حجابی] تعبیر می‌کنند؛ دستگیر شده‌اند.
