شماری از ناشنوایان در ولایت جوزجان، از پرداخت‌نشدن حقوق سالانه‌ی‌شان در دو سال گذشته انتقاد می‌کنند.
آنان می‌گویند که از زمان بازگشت طالبان تا اکنون هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند و طالبان از آن‌ها خواسته‌اند تا در بدل دریافت حقوق کار کنند.
این ناشنوایان اما می‌گویند که توانایی افهام و تفهیم را در انجام کار ندارند و مانند سایر معلولین خواهان پرداخت حقوق‌شان هستند.
فاطمه یکی از ناشنوایان ولایت جوزجان است که پدرش در جنگ‌های دو دهه‌ی گذشته جانش را از دست داده است.
او حالا با مادر و ۶ خواهرش زندگی می‌کند و می‌گوید که یک خواهر دیگرش نیز ناشنوا است و آن‌ها هیچ نان‌آوری در خانه ندارند.
فاطمه می‌گوید: «ما با مشکلات زیاد روبه‌رو هستیم، قبلا در زمان جمهوریت برای ما معاش پرداخت می‌شد، اما حالا از طرف ریاست شهدا و معلولین پرداخت نمی شود. سالانه حقوق ما در حدود ۶۰هزار افغانی بود».
این ناشنوایان می‌گویند که بارها از طالبان خواسته‌اند که حقوق‌شان را پرداخت کنند؛ اما طالبان در پاسخ به آنان گفته‌اند که باید کار کنند.
بسم الله رحیمی باشنده‌ی ولایت جوزجان می‌گوید: «تقریبا سه سال است که حقوق ما از طرف طالبان پرداخت نشده است؛ ما به رئیس شهداء و معلولین و حتا به وزیر صاحب هم گفتیم که حقوق ما باید پرداخت شود، اما آنان به ما گفتند که باید کار کنیم، اما ما ناشنوا هستیم و توانایی افهام و تفهیم را نداریم که کار کنیم».
مسئولان انجمن ناشنوایان در زون شمال می‌گویند که با پرداخت‌نشدن حقوق ناشنوایان از سوی طالبان در نزدیک به ۳ سال گذشته، آنان با مشکلات زیادی مواجه شده‌اند.
ذبیح الله قهرمان مسئول انجمن ناشنوایان در زون شمال می‌گوید: «باید طالبان به ما توجه خاص نمایند و ما حقوقی که از حکومت قبلی به دست می‌آوردیم، طالبان نیز باید آن حقوق را برای ما بپردازند».
هم‌چنان این انجمن می‌گوید که بیشتر از ۳۰۰ تن در جوزجان ناشنوا هستند که ۲۰درصد آنان را کودکان، ۳۵درصد را زنان و ۴۵درصد دیگر آنان را مردان تشکیل می‌دهند.
این ناشنوایان می‌افرایند که حقوق سالانه‌ی آن‌ها در دوره‌ی جمهوریت ۶۰هزارافغانی بوده است؛ اما حالا با گذشت نزدیک به سه‌سال هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند.
