بازرگانی

باشندگان کابل: بهای مواد خوراکی و مواد سوختی در بازارهای شهر افزایش یافته‌است

شماری از خانواده‌ها در کابل می‌گویند که با فرارسیدن فصل سرما، بهای مواد خوراکی و مواد سوختی در بازارهای کشور افزایش یافته و آنان توان خریداری را ندارند.

این خانواده‌ها می‌گویند که بهای موادخوراکی در حالی افزایش یافته است که نرخ درآمد در کشور، مانند گذشته روند نزولی دارد. این خانواده‌ها می‌گویند که در نبودِ کار، و با افزایش بهای مواد خوراکی و سوختی، فصل سرما را با چالش‌های فراوانی سپری می‌کنند.

سخی‌محمد با را‌ه‌انداختنِ کراچی، می‌کوشد تا چرخه‌ی اقتصادی زندگی‌اش را نیز به گردش دربیاورد. این مرد می‌گوید که کار بر روی کراچی، تنها امیدش برای پیداکردن لقمه‌نانی برای خانواده‌اش است.

سخی‌محمد ۶۷ ساله، کارمند پیشین وزارت معدن و پترولیم بوده‌ است. او پس از بازگشت طالبان به‌ قدرت، از وظیفه‌اش برکنار می‌گردد. اکنون روی کراچی، لباس‌های کهنه را می‌فروشد تا بتواند هزینه‌ی زندگی خانواده‌ی هفت‌نفری‌اش را فراهم کند.

او می‌گوید: «چهار هزار کراه خانه را می‌دهم. زیاد رخ می‌دهد که گرسنه می‌خوابم. حالا برای زمستان چوب و دیگر مواد لازم را خریداری نکرده ام.»

این درحالی است که ام‌روز بهای یک خروار (۷۰۰کلیو‌گرام) چوب در بازارهای کشور، ۹۶۰۰ افغانی و بهای یک خروار زغال، ۸۸۰۰ افغانی است. محمد‌سخی و شماری از خانواده‌های دیگر در کابل می‌گویند که توان خرید این مواد سوخت را ندارند و ناگزیر هستند ام‌سال را در هوای سرد زمستانی سپری کنند.

محمد، باشنده کابل، می‌گوید: «روز ۵۰ یا ۱۰۰ افغانی را کار می‌کنم. برای اولادهای خود از آن غذا خریداری می‌کنم و اما نمی توانم از آن چوب خریداری کنم.»

صمیم، باشنده کابل، می‌گوید: «امسال چوب نمی‌توانم بخرم. من دستفروشی می‌کنم و شش نفر در خانواده هستم. نمی‌توانم این مصارف را پرداخت کنم.»

شهروندان کشور می‌گویند که بهای مواد خوراکی نیز افزایش یافته است و آنان نمی‌توانند مواد اولیه خود را خریداری کنند.

بهای یک کیسه (بوجی) آرد ۵۰کیلویی، ام‌روز در بازارهای کشور میان ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ افغانی، بهای یک کیسه برنج ۲۴کیلویی، ۳۰۰۰ افغانی و بهای یک پیپ روغن ۱۶ لیتری، ۱۳۰۰ افغانی گفته شده است.

نرخ مواد سوختی و موادخوراکی، ام‌سال در حالی  چنین افزایش یافته که سازمان جهانی خوراک، بارها هشدار داده است که بیش‌تر از ۲۹میلیون‌تن در افغانستان، به مواد خوراک‌ی بسنده دست‌رسی ندارند.