دیده‌بان حقوق‌بشر می‌گوید که جدا از چهار فعال «حقوق زن»، برخی فعالان دگر هم در زندان‌های طالبان استند که نامهای شان همگانی نشده‌اند.
بر بنیاد گزارش تازه‌ی این نهاد، طالبان در کنار زنان معترض، شماری از زنانی را که آموزشگاه‌های پنهانی دارند، هدف قرار داده‌اند.
ماه‌ها می‌شود که برخی فعالان حقوق زن عقب میله‌های زندان طالبان استند. بی‌سرنوشت و هیچ اطلاعاتی در باره‌ی آنان بیرون داده نمی‌شود.
ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی، پریسا آزاده از جمله‌ی فعالان حقوق زن استند که در زندان طالبان به‌سر می‌رند.
دیده‌بان جهانی حقوق‌بشر می‌گوید که نه تنها این چهار فعال حقوق زن؛ بل فعالان دیگری هم در زندان‌های طالبان هستند که نامهای شان همگانی نشده‌اند.
این نهاد در گزارش تازه‌ی گفته است که طالبان در کنار فعالان حقوق زن، زنانی دیگری را هم هدف قرار داده‌اند؛ یعنی کسانی که آموزشگاه‌های پنهانی را اداره می‌کردند.
هیدر بار، مسوول بخش زنان دیده‌بان حقوق‌بشر می‌گوید: «این واقعیت را نیز برجسته کرده‌ایم که بسیاری از زنان دیگر نیز بازداشت شده‌اند که نامهای شان به‌طور علنی مطرح نشده است؛ چون خانواده‌های شان تهدید شده‌اند که موضوع بازداشت آنان را همگانی نکنند».
در گزارش دیده‌بان جهانی حقوق‌بشر آمده که خانواده‌ها برای این‌که بستگان شان از بند آزاد شوند، بازداشت‌ها را پنهان می‌کنند و گوشه‌ی سکوت را بر می‌گزینند.
بربنیاد این گزارش، برخی زنان با اعضای خانواده، حتا کودکان شان بازداشت شده‌اند و در شرایط توهین‌آمیزی نگه‌داری می‌شوند. در شرایطی که به گفته‌ی دیده‌بان حقوق‌بشر، گاهی با شکنجه نیز روبه‌رو اند.
هرچند بازداشت و سرکوب، زنان معترض را از خیابان‌ها به مکان‌های سرپوشیده کشاند؛ اما صدای اعتراض در برابر سیاست‌های طالبان هم‌چنان وجود دارد.
یک معترص می‌گوید: «حاکمیت گروه طالبان، زمینه را برای خشونت در برابر زنان بیش‌تر کرده‌است. افغانستان برای زنان به یک زندان بزرگ تبدیل شده‌است. زنان از همه‌ی حقوق خود محروم استند. حق تحصیل ندارند. حق کار ندارند و حق آزادی‌های فردی ندارند».
عفو بین‌الملل که کارزاری را برای دادخواهی حقوق زنان راه‌انداخته، می‌گوید که برای پاسخ‌گو قراردادن طالبان نیاز به فشار جهانی است. این سازمان هم‌چنان بر تعامل مستقیم کشورها با زنان و عدم پذیرش تبعیض جنسیتی مانند یک امر عادی تازه، پافشاری می‌کنند.
کریمه اعظم، فعال حقوق زن می‌گوید: «ما با افکار افراطی طالبان می‌جنگیم. ما چنین حکومتی را نمی‌خواهیم. دوسال می‌شود که خانه‌به‌خانه آواره استیم؛ به‌خاطر خواستن حق، آزادی و عدالت».
طالبان در باره‌ی گزارش دیده‌بان حقوق‌بشر، روی بازداشت و شکنجه‌ی فعالان زن واکنش نشان نداده‌اند.
پیش از این، یوناما نیز گزارش‌های از نقض حقوق‌بشر؛ به‌ویژه حقوق زنان از سوی طالبان منتشر کرده‌است؛ اما طالبان آن را رد کرده‌اند.
