هم‌زمان با آغاز آزمون سالانه مکتب‌ها، دانش‌آموزان دختر در صنف ششم می‌گویند که اگر ممنوعیت آموزش دختران ادامه پیدا کند، آنان سال دیگر نمی‌توانند به مکتب بروند.
این دانش‌آموزان می‌گویند که نرفتن به مکتب برای شان دشوار است و تمام آرزوهای شان با خاک یک‌سان خواهد شد.
از طرفی‌هم، حامد کرزی رییس جمهور پیشین کشور، در دیدار با عضو شورای راهبردی روابط خارجی ایران برای رفاه و پیش‌رفت افغانستان، بازگشایی مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به روی دختران مهم خوانده‌است.
لیلا یازده‌ساله هرچند قرار است به صنف بالاتر برود؛ اما از این‌که طالبان نگذارند در صنف هفتم بنشیند، نگران است.
او صنف ششم مکتب است و می‌گوید که ممکن، مانند ده‌ها هزار دانش‌آموز دیگر، روزهای پایانی دوره‌ی آموزشی خود را در مکتب سپری کند.
طالبان در نخستین روزهای به قدرت رسیدن شان در سال ۲۰۲۱ میلادی، صنف‌های بالاتر از ششم را به روی دانش‌آموزان دختر بستند. محدودیتی که تا اکنون نیز ادامه دارد.
لیلا می‌گوید از بی‌سرنوشتی‌اش نگران است.
در حال حاضر، آزمون‌سالانه‌ی مکتب‌ها در ولایت‌های سردسیر آغاز شده‌اند و دختران صنف ششم، ممکن سر از سال آینده با محدودیت‌های طالبان در بخش آموزش روبه‌رو شوند.
زینب از دانش‌آموزان دیگر می‌گوید: «صنف شش هستم. دوست دارم بروم صنف هفتم؛ اما به‌خاطر حکومت اسلامی نمی‌توانم بروم صنف هفت. چون نمی‌گذارند و من دوست‌دارم در آینده، داکتر شوم. پدر و مادرم داکتر هستند و مجبور می‌شوند اگر من تحصیل را ادامه ندهم، بروند به ایران و پاکستان مهاجرت کنند که آن‌جا هم افغانان را دوست ندارند و قبول نمی‌کنند و من نگران آینده‌ی خود هستم».
مژده دانش‌آموز دیگر می‌گوید: «حالا صنف شش هستم. امتحان‌سالانه را می‌گذرانم و قرار است بروم صنف هفت و صنف هفت را ما اجازه نداریم بخوانیم و فعلن ما اجازه نداریم برویم مکتب. من آرزو داشتم داکتر شوم و حالا که نمی‌توانم مکتب بروم، نمی‌دانم چه‌گونه تحصیل کنم».
هرچند واکنش‌های جهانی و داخلی، بر تصمیم طالبان در باره‌ی بسته‌بودن مکتب‌ها به روی دخترانی بالاتر از صنفم ششم، اثر نگذاشته‌است؛ اما بار دیگر حامد کرزی رییس جمهور پیشین کشور در دیدار با عضو شورای راهبردی روابط خارجی ایران و نماینده‌ی ویژه‌ی رییس جمهور ایران برای افغانستان، بر بازگشایی مکتب‌ها به روی دختران تاکید کرده‌است.
هم‌چنان شماری از استادان دانشگاه به این باورند که مکتب‌های آنلاین نیز به علت دست‌رسی نداشتن دانش‌آموزان به انترنت و مبایل هوش‌مند، گزینه‌ی مناسب برای بلند‌بردن سطح آموزش و پر کردن خلای محدودیت طالبان بر مکتب‌ها نیست.
بصیر احمد دانشیار، استاد دانشگاه می‌گوید: «نزدیک به سه‌سال است که از حضور تعلیمی و تحصیلی بانوان ممانعت‌شده و این یک چالش بسیار بزرگ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را در جامعه به ارمغان آورده و این بستر فرار شهروندان، فرار مغز‌ها و مهاجرت‌های تحمیلی را به خیلی از خانواده‌ها به‌وجود آورده‌است. انتظار ما از حاکمان فعلی این است که جدن در زمینه‌ی بازگشایی مکتب‌ها، اقدام کنند.»
نزدیک به ۸۰۰ روز می‌شود که مکتب‌ها به روی دانش‌آموزان دختری بالاتر از صنف ششم بسته‌اند.
هم‌چنان نزدیک به یک سال است که طالبان همه مرکزهای تحصیلی را به روی دختران بسته‌اند و کار زنان در نهادهای غیردولتی را ممنوع اعلام کرده‌اند.
