ملل متحد گزارش داده است که ۸۰ درصد مهاجران بازگشتکننده به افغانستان زنان و دختران هستند. یافتههای بخش زنان ملل متحد نشان میدهد که ۴۸ درصد این زنان و دختران، در وضعیت بحرانی قرار دارند.
بخش زنان ملل متحد میگوید که بیشتر دخترانی که از پاکستان به افغانستان میآیند، ۶ تا ۱۷ سال دارند و به علت محدودیتهای طالبان، از آموزش و تحصیل محروم خواهند شد. به گفتهی این نهاد، شماری زیادی از مهاجران بازگشتکننده، شناسنامهی افغانستان را ندارند.
بخش زنان ملل متحد همراه با دو نهاد دیگر، اوضاع زنان و دخترانی برگشتکننده از پاکستان را به بررسی گرفتهاند. در این گزارش آمده است که هشتاد درصد مهاجرانی برگشتکننده از پاکستان، زنان و کودکان اند که به سرپناه، خدمات بهداشتی و حمایتهای رواندرمانی نیاز فوری دارند.
یافتههای این گزارش نشان میدهد که ۴۷ درصد برگشتکنندگان، دخترانی جوانی استند که در پاکستان به خدمات آموزش و تحصیلی دسترسی داشتند؛ اما به علت محدودیتهای طالبان در افغانستان، به این خدمات دسترسی نخواهند داشت.
یافتههای این گزارش نشان میدهد که بخشی از جمعیت برگشتکنندگان، در پاکستان زاده شدهاند و هرگز در افغانستان زندگی نکردهاند.
در این گزارش آمده است که بازگشتکنندگان در هنگام ورود به افغانستان و در فرآیند ثبت نام، با چالشهای زیادی روبهرو استند و هزاران عودتکننده در مرکزهای پذیرش، در هوایی سرد میخوابند. بخش زنان ملل متحد میگوید که زنان و دختران، در معرض خطر بیشتر قرار دارند و ممکن از خشونتجنسیتی آسیب بیبینند.
در گزارش آمده است: «با توجه به کمبود کارمندانی زن در منطقه، ارایهی خدمات اولیه برای زنان و دختران برگشتکننده، چالش برانگیز بوده است. سازمانهای بشردوستانه؛ بهویژه با چالشهای برای مشارکت کارکنان زن در گذرگاه اسپین بولدک روبهرو اند. شمار کارمندان زن بسیار کم است. این مشکل خطرات استثمار جنسیتی و آزار و اذیت را افزایش میدهد.»
در این گزارش ملل متحد، نبود غذا و سرپناه، از مشکلات مهم برگشتکنندگان گفته شده است. شماری از این برگشتکنندگان میگویند که همه داروندارشان را در پاکستان رها کردهاند و مجبور به ترک این کشور شدند.
در این گزارش آمده است که شماری زیادی از شهروندان افغانستان، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، به پاکستان رفتند. پاکستان در سوم اکتوبر ۲۰۲۳، طرح اخراج مهاجران بیمدرک را همگانی و در اوایل ماه روان میلادی، تطبیق این طرح را آغاز کرد.
