افغانستان در میان ۱۷۷ کشور، به عنوان بدترین کشور جهان برای زنان در سال ۲۰۲۳ معرفی شده است.
بر بنیاد یافته‌های انستیتوت جورج تاون و موسسه تحقیقات صلح اسلو، افغانستان با گرفتن. ۰.۲۸۶ امتیاز، بدترین کشور جهان برای زنان است.
در این گزارش هم‌چنان آمده است که طالبان پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، بدترین عمل‌کرد را با زنان افغانستان داشته‌اند که یا عث گردیده وضعیت زنان به سرعت بدتر شود.
وجیهه یکی از هزاران زنی است که با بازگشت دوباره طالبان به قدرت، در افغانستان خانه و کاشانه خود را رها کرده و به ایران مهاجر شده است. او می‌گوید که محدودیت‌های طالبان او را ناگزیر ساخته که افغانستان را ترک کرده و به ایران سفر کند.
او پیش از بازگشت طالبان به قدرت، کارمند وزارت اطلاعات و فرهنگ و نیز استاد دانشگاه بود. اما طالبان حق تدریس و کار را از وی گرفته‌اند.
وجیهه راه اعتراض را در پیش گرفت و با برآمدن به خیابان های کابل، خواهان به‌دست‌آوردن حق خودش و دیگر زنان کشور شد.
اما پس از بازداشت همراهانش از سوی طالبان، خانم رسولی از افغانستان خارج شد.
وجیهه رسولی، عضو جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان گفت: «زنان در برابر احکام زن‌ستیزانه طالبان صدا بلند کرده نمی‌توانند. وقتی صدا بلند می‌کنند محکوم به مجازات، محکوم به بازداشت و زندانی‌شدن می‌شوند. آن‌قدر محیط در افغانستان برای بانوان تنگ شده است که دیگر هیچ زنی نمی‌تواند صدای عدالت‌خواهی بلند کند».
هرچند وجیهه راه ترک کشور را در پیش گرفتنه است اما؛ میلیون‌ها زن دیگر اکنون زیر سایه محدودیت‌های طالبان در کشوری زندگی می‌کنند که بدترین کشور برای زنان دانسته شده است.
در گزارش پژوهش انستیتوت جورج تاون و موسسه تحقیقات صلح اسلو آمده است که از اگست سال ۲۰۲۱ میلادی تاکنون زنان در افغانستان نه شغلی دارند، نه اجازه تحصیل و نه استقلال در زندگی.
صنم کبیری، فعال حقوق زنان در افغانستان گفت: «مدت دو سال است که زندگی تحت حاکمیت طالبان برای زنان در افغانستان بیشتر از زندان نیست. باگذشت هر روز حقوق زنان نقض می شود. آزادی بیان از بین می رود و هر هم‌وطن ما به خاطر حق و حقوق خود که در مقابل بی‌عدالتی صدا بلند می‌کند سرکوب می‌شود».
این نظرسنجی، افغانستان را «زندانی» برای زنان دانسته و در آن آمده است که طالبان پس از بازگشت به قدرت، با زنان افغانستان بدترین نوع عمل‌کرد را داشته‌اند.
اطلاعات این پژوهش از نهادهای چون ملل متحد، بانک جهانی، موسسه نظرسنجی گالوپ جمع‌آوری شده است و وضعیت زنان را بر مبنای مشارکت، عدالت و امنیت، تحصیلات، مرگ‌‌ومیر مادران، شغل، خشونت‌های سیستماتیک، خشونت‌های جنسی برای زنان بررسی کرده است.
زینب رضایی، عضو شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان معتقد است: «طالبان از ما حق آزادی را گرفتند. همیشه ما زنانی که برای عدالت صدا بلند کردیم سرکوب شدیم».
وژمه یعقوبی، عضو شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان نیز می‌گوید: «نقض آشکار و حقوق بشر را طالبان به طور علنی اعلام کردند. بانوان و فعالان مدنی را خودسرانه بازداشت و صدای عدالت را سرکوب می‌نمایند».
این پژوهش درحالی پخش شده که بیشتر از دو سال است مکتب‌ها به روی دانش‌آموزان دختر -بالاتر از صنف ششم- بسته شده است و نزدیک به یک‌سال می‌شود که طالبان همه مراکز تحصیلی را به روی دانشجویان دختر بسته‌اند و کار زنان در نهادهای غیردولتی را نیز ممنوع اعلام کرده‌اند.
طالبان تاکنون درباره این پژوهش واکنشی نشان نداده‌اند.
