سرپرست وزارت داخله طالبان از هیات سازمان همکاری اسلامی خواسته است که درباره آموزش زنان از صبر و حوصله کار بگیرند. این در حالی است که از دو سال به این سو، طالبان میلیون‌ها دختر را از حق آموزش در مکتب و دانشگاه محروم کرده اند.
از سه روز به اینسو، هیات سازمان همکاری اسلامی در کابل سرگرم گفت‌وگو با مقام‌های مختلف طالبان است. گفت‌وگوهایی که آموزش، کار و تحصیل زنان بخش‌های مهم آن اند.
در همین حال؛ روز دوشنبه این هیات با سراج الدین حقانی، سرپرست وزارت داخله طالبان و شهاب‌الدین دلاور، سرپرست وزارت معادن و پترولیم طالبان دیدار کرد.
سراج‌الدین حقانی این هیات خواسته است که درباره آموزش دختران از «صبر و حوصله» کار گیرند. او خطاب به اعضای این هیأت گفته است: «در این عرصه از صبر و حوصله کار بگیرید. تعلیم زنان نیاز جامعه ما است و با در نظرداشت شرایط، این مشکل رفع خواهد شد.»
در همین حال، شماری از دانش آموزان دختر با انتقاد از این خواست سراج الدین حقانی می‌گویند که صبرشان به سر رسیده است.
این در حالی‌است که در دو سال گذشته طالبان به خواست‌های داخلی و بین‌المللی برای بازگشایی مکتب‌ها پاسخ منفی داده اند. سیاست‌های زن ستیزانه‌ی طالبان واکنش‌های فراونان داخلی و بین‌المللی را بر انگیخته است. از این میان، احمد الطیب، شیخ دانشگاه الازهر محروم ساختن دختران از حق تعلیم و تحصیل را «غیر اسلامی و در تضاد با شریعت اسلام» خوانده بود.
از سوی دیگر، پارلمان اروپا نیز سیاست‌های زن ستیزانه‌ی طالبان را «اپارتاید جنسیتی» خوانده است.
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد برای افغانستان به تازگی آموزش را مسئله‌ای حقوق بشری خوانده و گفته است که آموزش و تحصیل درب زندگی را باز می‌کند.
او همچنان گفته است: «اول از همه مساله حقوق بشری است که زنان و دختران از کل انسانیت محروم می‌شوند. زیرا آنان نمی‌توانند تحصیل کنند. تحصیل درب زندگی را باز می‌کند و این حقوقی است که به انسان توانایی گرفتن حقوق دیگر مانند حق کار را می‌دهد. این اولین چیز است.»
این درحالی است که بیشتر از ۷۱۵ روز است که طالبان دروازه صنف‌های بالاتر از ششم را به روی دانش آموزان دختر بسته‌اند. همچنان در ماه جدی سال ۱۴۰۱ دروازه همه دانشگاه‌ها و مرکزهای تحصیلی را به روی دختران و زنان بستند.
با این همه طالبان در حالی از صبر و حوصله برای بازگشایی مکتب‌ها و دانشگاه‌ها به روی دختران سخن زده‌اند که در دوره نخست حاکمیت‌شان نیز مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به روی دختران بسته بودند.
آن هنگام نیز مسئولان طالبان به رسانه‌ها گفته بودند که مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به روی دختران بازگشایی خواهند کرد، اما در ۵ سال حاکمیت‌شان، دختران و زنان هم چنان از آموزش و تحصیل محروم ماندند.
