یک بانو در شهر کابل برای دانشجویان و دانش آموزانی که از رفتن به مکتب و دانشگاه محروم شده‌اند، یک کارگاه هنری با نام «گلبرگ» ایجاد کرده است.
در این کارگاه ۶۰ دختر که در گذشته بیشتر آنان دانشجو و دانش آموز بودند، هنر نقاشی و رسامی می‌آموزند.
عزیزه اخلاقی، مالک گالری هنری گلبرگ می‌گوید که در این مدت دو بار طالبان گالری آنان را بسته است و ابزارهای دختران دانشجو و دانش آموز را در بخش نقاشی ضبط کرده‌اند.
او گفت: «طالبان گالری ما را جمع کردند و همه وسایل ما را ضبط کردند، اما من تسلیم نشدم، خیلی منتظر ماندم وسایل‌های ما را بدهند، اما یک ماه گذشت ندادند ما دوباره وسایل خرید کردیم و کار ما را شروع کردیم.»
برخی از هنرآموزان این کارگاه می‌گویند که این تنها گزینه‌ای است که آنها می‌توانند با هدف کسب مهارت و دانش، روزانه از خانه‌هایشان بیرون می‌شوند.
بختاور حسینی یکی از هنرآموزان می‌گوید: «این برایم خیلی مفید است که از افسردگی و تکلیف روحی دور بمانم. من آمدن به این کارگاه هنری را برای خود یک فرصت می‌دانم.»
نرگس حیدری هنر آموز دیگری است که با بسته شدن دروازه مکاتب و دانشگاه‌ها از آموزش بازماند.
او می‌گوید: «وقتی دروازه دانشگاه و مکاتب به روی ما بسته شد ما خیلی افسرده شدیم و امید خود را از دست دادیم. هیچ وقت فکر نمی‌کردم، چنین سرنوشتی در انتظار من است. فراگرفتن رشته رسامی در روحیه من بسیار نقش مثبت داشت.»
دخترانی که به این کارگاه هنری می‌آیند، در گذشته دانشجو و دانش آموزانی بودند که طالبان مانع ادامه آموزش‌هایشان شدند.
شماری از آنان می‌گویند که انگیزه و مفکوره‌شان را از راه هنر نقاشی بیان می‌کنند.
زهرا نبی زاده یکی از هنرآموزان گفت: «وقتی درب دانشگاه و مکاتب بسته شد، خواستم حرف خود را از راه هنر نقاشی به مردم و جهانیان بیان کنم.»
مرسل فیضی یکی دیگر از هنرجویان آموزشگاه گلبرگ نیز معتقد است: «ما می‌توانیم از راه‌های دیگر نیز پیشرفت کنیم. ما دختران باید تسلیم نشویم و باید به راه خود ادامه دهیم.»
این درحالی است که ریچارد بنت؛ گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد در گزارش تازه خود گفته است که طالبان بیش از پنجاه فرمان محدود کننده در برابر بانوان و دختران در افغانستان صادر کرده است.
تعلیق مکتب، دانشگاه و کار مهمترین فرمان‌های هستند که از سوی طالبان در برابر بانوان وضع شده است.
