از قرن ۲۱ به عنوان قرن بالندگی کشورها در بخش فناوری یاد می‌شود، اما در افغانستان زیر اداره طالبان هنوز زنان و دختران حق آموزش و رفتن به مکتب و دانشگاه را ندارند.
افغانستان نخستین کشور در جهان است که زنان و دخترانش حق آموزش ندارند – حقی که از ابتدایی‌ترین و بنیادی‌ترین حقوق یک شهروند در جامعه دانسته می‌شود.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در بخش حق آموزش نیز به این نگرانی اشاره می‌کند و بر اهمیت حق آموزش تاکید می‌کند.
فریده شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در بخش حق آموزش در این باره گفت: «من از شما می‌خواهم که حق آموزش را فراموش نکنید، این یک حق اساسی و مهم است و دروازه‌ای است به سوی حقوق دیگر که برای توسعه جوامع فردی و عمومی مهم است.»
در دو سال پسین طالبان در حالی دروازه‌های مکتب‌ها را به روی دختران افغانستان بسته‌اند که انتقادهایی از بهر فشار نیاوردن جامعه جهانی بر طالبان برای برداشتن این محدودیت‌ها همچنان پا بر جا هستند.
صدیق صدیقی؛ معاون پیشین وزارت امور داخله گفت: «با تاسف زنان و دختران حق آموزش و تحصیل ندارند، کارمندان حکومت پیشین از سوی طالبان شکنجه، لت و کوب و زندانی می‌شوند و خواست مردم افغانستان این است که جامعه جهانی باید مسوولیت بیشتری را در قبال مردم افغانستان احساس کند.»
سازمان ملل به نگرانی‌های امنیتی در برابر مراکز آموزشی نیز اشاره می‌کند و از طالبان می‌خواهد که برای تامین امنیت این مرکزها باید راه کارهای مناسب را در دست بگیرند.
پیش از این داعش شاخه خراسان مسوولیت چندین حمله بر مراکز آموزشی را در افغانستان بر عهده گرفته‌اند.
فرحان حق می‌گوید: «مقام‌های فعلی راه کارهای مناسبی را برای تامین امنیت مراکز مذهبی و مراکز آموزشی بگیرند تا ما شاهد ادامه حمله‌ها بر مراکز مذهبی، مراکز آموزشی و جوامع شیعی در افغانستان نباشیم.»
طالبان در حالی محدودیت‌ها را در برابر زنان افغانستان وضع کرده‌اند و برای رفع آن هیچ اقدامی نکرده‌اند که سازمان ملل و وزارت خارجه امریکا گفته‌اند تا هنگامی که طالبان به حقوق و آزادی‌های زنان افغانستان حرمت نگذارند به رسمیت شناخته نخواهند شد.
