معاون سیاسی رییس الوزرای طالبان در دیدار با نماینده دبیر کل ملل متحد برای افغانستان گفته است که در تامین امنیت و مبارزه با فساد اداری پیشرفت‌هایی شده و جامعه جهانی نباید این پیشرفت‌ها را نادیده بگیرد.
پانزده روز پس از نشست دوحه که میزبانی آن را دبیر کل ملل متحد برعهده داشت، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل با معاون سیاسی رییس الوزرای طالبان دیدار کرد.
طالبان در این دیدار از ملل متحد خواستند که با آن‌ها تعامل داشته باشد و نمایندگان آنان را در نشست‌های مهم دعوت کند.
آنان همچنین بر تعامل بیشتر میان طالبان و ملل متحد تاکید کردند.
میرزا محمد یارمند، معاون پیشین وزارت امور داخله در این باره می‌گوید: باور من این است که تقاضای طالبان از سازمان ملل و تقاضای سازمان ملل، امریکا، روسیه و چین و کشور‌های دیگر از طالبان فقط «پر عنقا» است و طالبان با این شیوه چیزی به دست نمی‌آورند. باور من این است که در این باره باید فکر دیگری کرد.»
در همین حال، یک روز پس از این دیدار، زنان معترض در تجمعی اعتراضی که در مکانی سرپوشیده در کابل برگزار شد، از ملل متحد خواستند که با طالبان وارد هیچ‌گونه تعاملی نشود.
یکی از زنان معترض در این باره گفت: «سازمان ملل باید تعاملات ننگین و روابط مخفیانه خود را با طالبان خاتمه بدهد و بیشتر از این به شعور مردم افغانستان توهین نکنند. مردم افغانستان هرگز گروه تروریستی طالبان را به رسمیت نمی‌شناسند.»
دیدار مقام‌های سازمان ملل و طالبان در حالی انجام می‌شود که همین اکنون در حدود ۳هزار و ۵۰۰ کارمند ملل متحد در افغانستان در اعتراض به منع کار، کارمندان زن این سازمان از سوی طالبان یا به کار حاضر نشده‌اند و یا هم از خانه کار می‌کنند.
نظامیان پیشین نیز از جهان می‌خواهند که به جای تعامل با طالبان، آنان را در برابر عملکردشان پاسخگو بسازد.
جنرال فرید احمدی، فرمانده پیشین قول اردوی عملیات‌های ویژه – کماندو می‌گوید:
«خواست تمامی نظامیان پیشین در زمان جمهوریت از سازمان ملل متحد این است که گروه طالبان را در مقابل جنایت‌های بشری‌شان مسوول و پاسخگو قرار بدهند و مسئله به رسمیت شناختن اصلا باید مطرح نشود. ما از امریکا می‌خواهیم که کمک‌های میلیون دالری خود را به دفترهای قطر و کابل طالبان قطع کند.»
نداشتن تعهد از سوی طالبان به آزادی‌های فردی، آزادی‌های زنان به شمول حق آموزش و حق کار، نقض حقوق بشر، سرکوب آزادی بیان، نبود یک حکومت فراگیر و همه شمول و وجود گزارش‌هایی از ادامه روابط طالبان با گروه‌های هراس افگن به شمول شبکه القاعده از موارد مهمی هستند که سبب شده‌اند هیچ کشوری تاکنون طالبان را به رسمیت نشناسد.
