اردوگاه البرز یکی از جمله اردوگاه‌های مهاجرین داخلی است که دورتر از شهر مزارشریف موقعیت دارد. ساکنان این اردوگاه خانواده‌هایی هستند که از ولایت‌های فاریاب، سرپل و ولسوالی چمتال ولایت بلخ بر اثر جنگ‌های داخلی آواره شده‌اند.
آنها می‌گویند که به دلیل امنیت خوب این ولایت و نزدیکی آن با ولایت‌های دیگر در گوشه و کنار شهر مزار شریف زیر خیمه زندگی می‌کنند.
در این اردوگاه ۱۵۰ خانواده زندگی می‌کنند و با مشکلات زیاد زندگی خویش را سپری می‌کنند. این آواره‌ها دشوارترین روزهای زندگی را در سرمای زمستان امسال سپری می‌کنند.
محمد علی، باشنده ولایت سرپل ولسوالی بلخاب مدت یک ماه می‌شود که در این کمپ زندگی می‌کند.
او با اشاره به مشکلات زیادی که در این کمپ با آن مواجه است می‌گوید: «از روزی که به اینجا آمدم در خانه مردم زندگی می‌کنم، مواد سوخت نداریم و هیچ نهادی برای ما کمک نکرده است.»
این بیجا شدگان داخلی می‌گویند که شب و روز خود را در زیر خیمه بدون هیچ امکاناتی سپری می‌کنند .
سید قاسم یکی دیگر از آوارگان اردوگاه البرز است. او که خود معیوب است و مصارف ۹ نفر از اعضای خانواده را به دوش دارد، شش ماه است که اینجا زندگی می‌کند و می‌گوید: «خانه نداریم و در فقر زندگی می‌کنیم با سرد شدن هوا و برف‌باری زیر برف ماندیم.»
خانواده‌های بیجا شده در این اردوگاه به خاطر مشکلات اقتصادی در خانه‌های مخروبه و یا زیر خمیه زندگی می‌کنند و با مشکلات چون نبود آب، برق، مرکز صحی و دوری راه از مرکز شهر دچار استند .
ذبیح‌الله یکی دیگر از ساکنان این اردوگاه که از ولسوالی چمتال آواره شده است و حالا زیر خمیه زندگی می‌کند، می‌گوید: «ما در خانواده ده نفر استیم، برادرم چوپانی می‌کند و پدرم هم کار روز مزد انجام می‌دهد که گاهی کار است و گاهی نه.»
بور جان البدر، رییس مهاجرین طالبان در ولایت بلخ می‌گوید: «در ولایت بلخ حدود ۱۰ هزار خانواده بیجا شده مستقر هستند. ما توان کمک به تمام این خانواده ها را نداریم و از بنیادهای خیریه می‌خواهیم تا با این خانواده ها همکاری کنند.»
افزایش ناامنی در بخش‌هایی از شمال کشور سبب شد که صدها خانواده به ولایت‌های نسبتا امن شمال آواره شوند .
فقر و بیکاری از مشکلات دیگری است که در کنار سرما زندگی را برای این آوارگان سخت کرده است و بسیاری از سرپرستان خوانوارها در این اردوگاه بیکار هستند.
