روزنامه پنجره یکی از رسانه‌هایی است که در حدود سه و نیم ماه پیش به علت افزایش محدودیت‌ها بر رسانه‌ها از فعالیت بازمنده است.
شمیمه احدی سردبیر این روزنامه می‌گوید که «پنجره» دو ماه پیشتر از سرنگونی حکومت پیشین و تسلط طالبان بر افغانستان به فعالیت آغاز کرده بود اما به افزایش محدودیت‌ها بر رسانه‌ها به ویژه زنان سبب شد تا نتوانند به چاپ این روزنامه ادامه بدهند.
شمیمه احدی می‌گوید پیش از تسلط طالبان این روز نامه به زبان‌های فارسی و پشتو فعالیت داشت، پس از تسلط طالبان نیز ما با میانه روی به چاپ و توزیع ادامه دادند اما افزایش محدودیت ها ادامه کار را ناممکن ساخت.
خانم احدی می‌افزاید: «طالبان برای فعالیت‌های مطبوعات آزاد محدودیت وضع کردند. که بسیار از همکار های ما حتا به دفتر حاضر شده نمی‌توانستند.»
سردبیر روزنامه پنجره می گوید که چاپ خانه ها در کابل حاضر نبودند روزنامه اش را چاپ کنند و از او می خواستند محتوای روزنامه اش را بیشتر سانسور کند.
شمیمه می‌گوید: « چاپ‌خانه‌ها، در چاپ روزنامه محدودیت داشته اند به‌هر مطبعه که روزنامه را می‌بردیم، آنها می گفتن که از طرف طالبان برایشان گفته شده، که شما سر به‌خود اجازه چاپ را ندارید. به همین دلیل روزنامه را چاپ نمیکردن. با تمام اعتدال و میانه‌رویی که روزنامه پنجره داشت ، امکان نداشت که روزنامه خود را از سر تا آخر سانسور کنیم، به همین دلیل از چاپ ماند.»
خانم احدی می‌گوید که در حال حاضر، بیشتر ژورنالیستان روزنامه پنجره، فراری شده اند اما نشرات این روز نامه به گونه آنلاین ادامه دارد.
مرسل دانش یکی از خبرنگارانی است که در کابل مشغول به کار است از افزایش محدودیت ها بر سانه ها و دسترسی نداشتن به اطلاعات ابراز نگرانی می کند.
مرسل می‌گوید: «مسوولین طالبان پاسخگو نیستند ازمجبوریت از منابع ضعیف استفاده میکنیم ، وقتی خبرنگاران اطلاعات دقیق را به وقت دریافت نکنند به منابع رجوع میکنند که اطلاعات شان باورمند نیست واین موضوع سبب کاهش جایگاه خبرنگار ورسانه می‌شود.»
خبرنگار دیگری که نمی خواهد نامش در گزارش نوشته شود، می‌گوید دست رسی به اطلاعات بسیار دشوار است .
او می گوید: «در زمان جمهوریت نهاد های حامی خبرنگاران وجود داشت که با خبرنگاران همکاری کرده و خبر دقیق را برای شان اطلاع می داد. فعلا با آمدن طالبان هیچ نهادی با خبرنگاران همکاری نکرده و همه رسانه ها اطلاعات را از مردم می گیرند.».
تسلط طالبان بر افغانستان ضربه ای ویرانگری به آزادی بیان و رسانه های پر جنب و جوش وارد کرد. از زمان سقوط حکومت جمهوری، نزدیک به نیمی از رسانه‌های افغانستان بسته شده اند و هزاران روزنامه‌نگار و کارمند رسانه‌ای افغانستان یا کشور را ترک کرده اند و یا هم کار خود را از دست داده‌اند.
در ماه های اخیر پیش از سقوط ۵۴۷ رسانه به علت های اقتصادی و ناامنی ها از فعالیت مانده بودند و در شانزده اخیر نیز در حدود ۳۰۰ رسانه دیگر بسته شدند.
