مسؤولان مؤسسه‌ی کوار در ولایت کندز می‌گویند که با پشتیبانی یونیسف، برای ۱۸ هزار کودک -مشمول دختر و پسر- زمینه‌ی آموزش فراهم و این صنف‌ها در مناطق جنگ زده و به دور از مکتب‌های دولتی ایجاد شده‌است؛ اما نصاب مکتب‌های دولتى در آن آموزش داده می‌شود.
مجیب‌الرحمان سیرت، مسؤول مؤسسه‌ی کوار در زون شمال‌شرق می‌گوید: «در ولایت کندز ۵۱۰ صنف محلی آموزشی داریم که ۴۱۹ صنف محلی از سوی یونیسف تمویل می‌شود و ۹۰ صنف از سوی آلمانی‌ها. ۵۰ درصد شاگردان این صنف‌ها را دختران و ۵۰ درصد را پسران تشکیل می‌دهند.»
به گفته‌ی سیرت، برای آموزش این کودکان ۶۰۰ آموزگار استخدام شده و هدف از راه‌اندازی این پروژه، فراهم کردن زمینه‌ی آموزش برای کودکانی‌ست که از رفتن مکتب بازمانده‌اند.
نمیرا دانش، یکی از این کودکان می‌گوید: «چهار سال است که در مکتب خانگی درس می‌خوانم؛ اما اکنون بسیار خوش‌حال هستم که اینجا درس می‌خوانم. خانه‌ی ما از مکاتب دولتی دور است و خانواده به من اجازه نمی‌دهد که به مکتب بروم. من دوست دارم درس بخوانم و در آینده داکتر شوم.»
جنگ و نا امنی در کندز سبب شده‌است تا خانواده‌های بسیاری از خانه‌های شان به مناطق دیگری کوچ کنند و از همین‌رو کودکان این خانواد‌ه‌ها از رفتن به مکتب‌ها محروم مانده‌اند.
عبدالله، یکی دیگر از کودکانی که در این صنف‌ها اشتراک کرده‌است، گفت: «من دانش‌آموز صنف سوم مکتب محلی هستم. از اینکه جایی برای درس خواندن برای ما مهیا شده، خوش‌حالم.»
اگر دروازه‌ی مکتب باز نشود، نمی‌توانم به آرزوهایم برسم
فریده ۱۰ سال سن دارد و نتوانسته‌است در محل زندگی خود به مکتب برود. او می‌گوید: « آرزو دارم که دروازه‌ی مکتب‌ها به روی دختران باز شود، اگر دروازه‌ی مکتب باز نشود، نمی‌توانم به آرزوهایم برسم.»
بریالی قادری، یکی از آموزگاران این صنوف آموزشی است. او می‌گوید: «دانش‌آموزان آرزو دارند که تا صنف ۱۲ درس بخوانند. مکتب دولتی با خانه‌ی این دانش آموزان فاصله‌ی زیاد دارد و به همین دلیل آنان نتوانسته‌اند که به مکتب بروند.»
در حالی که شماری از کودکان در مناطق دور دست از مکتب‌های دولتی استفاده می‌کنند، هزاران کودک دیگر در خیابان‌های مرکز و ولسوالی‌های کندز به دلیل داشتن مشکلات اقتصادی، دست به انجام کارهای شاق می‌زنند واز آموزش محروم هستند.
